Blijf van mijn lijf

Veel vrouwencollectieven ontstonden in een vrouwenhuis. Bijna elke grote stad in Nederland had er één in de jaren 70. Vanuit de vrouwenhuizen ontstonden verschillende collectieven, ieder met een eigen doel of thema.
—————————————————————————————————————————————————————————-

Informatie werd verspreid via Vrouwenkranten, ‘met de hand gestencild: voor 35 centen’. In het Amsterdamse Vrouwenhuis ontstond uitgeverij de Bonte Was. Deze schreef: ‘En ze leefden nog lang en gelukkig’ die verscheen in 1974 en gaat over het huwelijk en ‘de verwachtingen ervoor en de teleurstellingen erna’.
—————————————————————————————————————————————————————————-

Boos op het patriarchaat en strijdbaar om geweld tegen te gaan, start Noor van Crevel samen met vijf andere vrouwen in 1974 stichting Blijf van mijn Lijf. Met de komst van Blijf van mijn Lijf kwam er bijna 10 jaar na oprichting aandacht voor seksueel geweld in zowel de privésfeer als het openbaar. Hierdoor erkende de overheid uiteindelijk de sociale ongelijke positie van vrouwen.

Vrouwenkranten in het Drukhuis, © fotograaf: Sjan Bijman

De afbeelding van het overzicht: De drie dames van Paarse September, © fotograaf: Chris Voets