De inlichtingendiensten tijdens de Tweede Wereldoorlog

Emmanuel De Bruyne was onderzoeker bij het CegeSoma van 1999 tot 2007. In 2006 promoveerde hij op een doctoraatsverhandeling over de inlichtingendiensten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Sindsdien wijdde hij een groot deel van zijn onderzoek aan de verzetsbewegingen en de inlichtingen- en actiediensten. Meer recent werkte hij ook over de intieme relaties tijdens de bezetting in België en in Frankrijk en over bankroeten tijdens de Belle Epoque. Gedurende zijn jaren in het Centrum werkte hij ook mee  aan het onderzoek  over de houding van de Belgische overheid t.a.v. de jodenvervolging.

Tussen 1999 en 2002 had Emmanuel Debruyne een twintigtal gesprekken met leden van  inlichtingsdiensten  (Zéro, Tégal, Clarence, Luc-Marc). Hij wilde vooral de relatie tussen verzet en maatschappij begrijpen. M.a.w. is het verzet via de inlichtingendiensten representatief voor de maatschappij ? Worden  de maatschappelijke verhoudingen  weerspiegeld in het verzet of juist niet ? Zijn doctoraat werd als La guerre secrète des espions belges, 1940-1944 uitgegeven bij Racine.