Ervaringen van Sinti en Roma

Stichting Onderzoek Terugkeer en Opvang (SOTO)

NIOD 889, inventarisnummer 46, 48-51

Uitgewerkte interviews over de ervaringen van Sinti en Roma, 1999.

In de zomermaanden van 1945 daalde bij de Sinti en Roma, die hadden kunnen onderduiken, langzaam het nauwelijks te bevatten besef in dat de meesten van de weggevoerde familieleden in de vernietigingskampen vermoord waren.
In de jaren die volgden werd het vertrouwen in de Nederlandse autoriteiten bij Sinti en Roma opnieuw ernstig geschaad. Net als Joodse overlevenden kregen zij hun bezittingen na de oorlog niet terug of vergoed. Ze konden geen eigendomsbewijzen overleggen en kwamen daarom niet in aanmerking voor schadevergoeding voor de in beslag genomen woonwagens, paarden en bezittingen. Ze trokken zich berooid en getraumatiseerd terug in eigen kring. De meesten hielden zich de eerste jaren na de oorlog in leven door te eten bij gaarkeukens, door giften van de katholieke armenzorg en door te bedelen om eten, kleding en geld. Uitzonderingen vormden de Sinti in zigeunerorkesten, die voor de oorlog al populair waren en in de befaamde roodpluchen etablissementen van de jaren vijftig en zestig een glorietijd beleefden.

Bossenbroek, M. (2001). De meelstreep. Terugkeer en opvang na de Tweede Wereldoorlog. Bert Bakker.

Piersma, H. (Ed.). (2001). Mensenheugenis. Terugkeer en opvang na de Tweede Wereldoorlog. Getuigenissen.
Bert Bakker, Stichting onderzoek terugkeer en opvang.

Kristel, C. (Ed.). (2002a). Binnenskamers. Terugkeer en opvang na de Tweede Wereldoorlog: besluitvorming.
Bert Bakker.
Kristel, C. (Ed.). (2002b). Polderschouw. Terugkeer en opvang na de Tweede Wereldoorlog: regionale
verschillen. Bert Bakker.