Indonesiëpolitiek

De geïnterviewden bespreken de houding van de PvdA ten opzichte van Indonesië in de jaren na 1945. Van der Vusse interviewde hen voor zijn doctoraalscriptie geschiedenis (UvA).

• Drees (1886-1988) was in de onderhavige periode minister van Sociale Zaken voor de PvdA in de kabinetten Schermerhorn en Beel. Vanaf
  1948 was hij zelf tien jaar lang premier. De PvdA stemde in met de politionele acties in Indonesië in 1947 en ’48, wat haar niet door iedereen in dank werd afgenomen.
• Bernard van Tijn (1900-1990) behoorde tot de linkervleugel van de SDAP en later de PvdA. Hij ging in 1930 naar Nederlands-Indië. Naast zijn
  werk als jurist bij de landraad in het kleine vorstendom Solo op Java was hij actief in de Indische Sociaal-Democratische Partij (ISDP). Daarnaast richtte hij de Nederlands-Indische Zionistenbond op. De oorlog bracht hij in een Japans kamp door. In 1945 teruggekeerd in Nederland werd hij lid van de PvdA en maakte hier deel uit van de Commissie Indonesië. Daarnaast functioneerde hij in het Sociaal-Democratisch Centrum (SDC),
  een linkse oppositiegroep binnen de partij. Hij was fel gekant tegen de politionele acties en de houding van de partij daartegenover. Van 1948-51 verbleef hij weer in Indonesië. Na zijn definitieve terugkeer bleef hij oppositie voeren in de partij. In 1959 hield hij het voor gezien. Halwege de jaren zestig werd hij gemeenteraadslid voor de PSP te Amsterdam.
• De schrijfster Beb Vuyk (1905-1991), gedeeltelijk Indisch via vaders kant, woonde lang tijd in Nederlands-Indië en Indonesië. Na de soevereiniteitsoverdracht in 1949 nam zij ook de Indonesische nationaliteit aan. In 1958 keerde zij terug naar Nederland, waar zij nog verscheidene boeken schreef die Indonesië als achtergrond hadden.

Andere Tijden: Drees en Indonesië