NSB-vrouwen in de oorlog

Als politieke organisatie oefende de NSB ook grote aantrekkingskracht uit op vrouwen. Een derde van het aantal leden was vrouw, een destijds  ongekend hoog percentage. Sinds 1938 bestond bovendien de Nationaal-Socialistische Vrouwenorganisatie (NSVO), een nevenorganisatie van de NSB, die ook openstond voor vrouwen die geen NSB-lid waren. In 1942 telde de NSVO 20.000 leden. Over de ervaringen van vrouwen die lid waren van de NSB of van een andere nationaalsocialistische organisatie was tot dusver nog weinig bekend. In dit oral history-project komen vrouwen aan het woord die tussen 1931 en 1945 lid waren van de NSB. 

De meeste interviews zijn uitsluitend op audio vastgelegd; de vrouwen wilden niet gefilmd worden omdat op een NSB-verleden nog steeds een taboe rust. Centraal in de vraaggesprekken staan de herinneringen van de vrouwen aan hun activiteiten tijdens de bezetting, hun ervaringen na Dolle Dinsdag en hun internering na de oorlog. Uit de interviews komt onder meer naar voren dat hun lidmaatschap van de NSB nauwelijks een bewuste keuze was, omdat zij in een NSB-gezin waren opgegroeid. Voorts blijk dat de motieven om lid te worden van nevenorganisaties sterk uiteen konden lopen. Over het algemeen wordt aangenomen dat NSB-vrouwen gemiddeld gesproken laag-opgeleid waren. Uit de vraaggesprekken kan worden geconcludeerd dat dit beeld enige bijstelling behoeft. Voorts blijkt dat voor twee geïnterviewde vrouwen het nationaalsocialisme niets van zijn aantrekkingskracht lijkt te hebben verloren.