In dit Oral History project worden vijf vrouwen geïnterviewd die hun stempel hebben gedrukt op de veertigjarige geschiedenis van de vrouwenopvang in Nederland.

De rol van de Blijf-van-m’n-Lijf-huizen en de vrouwen die het eerste opvanghuis hebben opgericht en die op beslissende momenten directeur van de groeiende organisatie zijn geweest, of die anderszins grote invloed hebben gehad op de ontwikkeling van de vrouwenopvang. Hun persoonlijke en professionele verhaal vult de bronnen in de literatuur en het archief over de vrouwenopvang aan (i.h.b. Blijf-van-m’n-Lijf).

In de interviews wordt ook aandacht besteed aan de betekenis van het zelfhulp-principe zoals aanvankelijk ontwikkeld in Blijf-van-mijn-Lijf.

ATRIA – blijf van m’n lijf

Seksueel misbruik in de katholieke kerk wordt vooral geassocieerd met jongens. Minder bekend is hoe het meisjes verging. Het Vrouwenplatform Kerkelijk Kindermisbruik (VPKK) presenteerde vrijdag 9 september 2016 het levensverhalenproject Niemand zal je geloven, om een stem te geven aan deze vrouwen.

Niemand zal je geloven

Het project bestaat uit zes video-interviews met vrouwen die te maken hebben gehad met seksueel misbruik en mishandeling in de katholieke kerk.

Dolle Mina was een linkse, radicaal feministische actiegroep. Ondanks de formele rechten die vrouwen hadden, was er nog veel onrecht en achterstelling. Met ludieke acties wilde zij de rechten van vrouwen verbeteren. Hun inspiratiebronnen waren actievoerende vrouwen in de VS en de Maagdenhuisbezetting in Amsterdam. De naam ontleende de actiegroep aan de bijnaam van de vrouwenstrijdster Wilhelmina Drucker. Deze strijdbare feministe van het eerste uur had als bijnaam ‘IJzeren Mina’. Wilhelmina Drucker streefde een eeuw eerder al dezelfde doelen na als de actiegroep.

ATRIA -> Dolle Mina

• ER WAREN EENS twee vrouwen-vredesbonden, de Algemeene Nederlandsche Vrouwen Vredebond en de Internationale Vrouwenbond voor Vrede en Vrijheid. Beide waren aan het begin van de Eerste Wereldoorlog opgericht met een beroep op zoiets als een speciale verantwoordelijkheid van vrouwen voor een betere wereld.
  De ANW was van het zogeheten a-politieke type ‘verbeter de wereld begin bij jezelf. De leden gingen als een soort heilsoldaten op huisbezoek om van mens tot mens de vrede te propageren.
  De IVW, de Nederlandse afdeling van de Women’s International League for Peace and Freedom, was zelfbewust, professioneel en politiek door de wol geverfd in de feministische kiesrechtstrijd. Als een soort zelfbenoemde bemiddelaarsters gingen de leidsters, onder wie Aletta Jacobs, langs staatshoofden en minister-presidenten om de vrede te organiseren.

De politicologe Marijke Mossink vertelt in haar proefschrift De levenbrengsters – Over vrouwen, vrede, feminisme en politiek in Nederland 1914-1940 wat beide bonden bewoog. Op 10 mei 1940 waren ze op een haar na gefuseerd, na jarenlange twisten over de actie- en organisatievormen van hun vrouwelijke missie.

De levenbrengsters
over vrouwen, vrede, feminisme en politiek in Nederland 1914-1940

Marijke Mossink

Stichting beheer IISG, 1995 – 252 pages

Proefschrift van de Universiteit van Amsterdam, Faculteit Politieke en Sociaal-Culturele Wetenschappen. Door middel van een vergelijkend onderzoek naar de Algemeene Nederlandsche Vrouwen Vredebond en de Internationale Vrouwenbond voor Vrede en Vrijheid is nagegaan hoe het mogelijk was dat deze twee vrouwenvredesorganisaties naast elkaar bestonden, en waarom het zo moeilijk was om tot een fusie te komen. Centraal staat de betekenis die in beide organisaties aan de begrippen ‘vrouwen’, ‘vrede’ en ‘organisatie’ werd toegekend.

Oral history interviews met feministen die een pioniersrol hebben gespeeld in de geestelijke en lichamelijke gezondheidszorg voor vrouwen.

Voor korte beschrijvingen van de geïnterviewden zie de website van Artria

Oral History interviews met acht vrouwen die een belangrijke rol hebben gespeeld in de Rooie Vrouwen en vrouwenvormingscentrum De Born

Voor korte beschrijvingen van de geïnterviewden zie de website van Artria

Doel van het project was tweeledig:

• Bronnenmateriaal genereren over het feminisme van de zogenaamde ‘tweede feministische golf’ door protagonisten uit deze beweging te interviewen met speciale aandacht voor aspecten die onderbelicht blijven in schriftelijke bronnen.
• Het brede publiek laten kennismaken met (het gedachtengoed van) de tweede feministische golf, door middel van interactieve webmodules waarbij onder meer gebruik wordt gemaakt van interviewfragmenten.

Resultaat:

• 30 interviews (15 protagonisten, telkens 2 gesprekken): digitale bestanden met transciptie en metadata
• video-interviews met 8 protagonisten, waaruit meerdere passages geknipt voor de didactische website: gendergeschiedenis.be

De tweede feministische golf is de benaming van een periode van feministisch activisme eind jaren 1960 – jaren 1970.  Ze paste in een bredere beweging van maatschappelijk protest, denk maar aan het studentenprotest van mei ’68. Op deze website maak je kennis met die feministische beweging in Vlaanderen. Wat wilden de feministen ‘van de tweede golf’? En hoe blikken ze vandaag terug op die periode?

De website gendergeschiedenis.be is bedoeld als introductie op geschiedenis van de vrouwenbeweging.

In 2012-2013 werkte het Archiefcentrum voor Vrouwengeschiedenis (AVG) aan het project over de geschiedenis van de tweede golf feminisme in België.

Dit artikel verscheen over het verloop van het project en het leerproces dat het AVG doormaakte inzake digitale duurzaamheid.  

Moving Lesbians bevat fragmenten uit de levensverhalen van 5 lesbiennes die in grote mate bijdroegen aan de zichtbaarheid en emancipatie van lesbische vrouwen in Nederland, vanaf de jaren ‘60 van de vorige eeuw. De stukken komen uit 5 lange video-interviews, die zijn opgenomen in Atria’s oral history collectie Moving Women’s Interviews.

De geportretteerde vrouwen zijn:

• Gon Buurman (fotografe)
• Evelien Eshuis (politicus, bestuurslid Schorerstichting)
• Anja van Kooten Niekerk (eerste vrouwelijke directeur COC Nederland)
• Ligya Wachter (mede-oprichter van Black Orchid en Mil Colores)
• Ditte Wessels (kunstenares en deelnemer van Lesbian ConneXions)

De portretten en levensverhalen van de individuele vrouwen vertellen ook een verhaal over cruciale maatschappelijke veranderingen voor lesbische vrouwen. De film was tijdens EuroPride (2016) doorlopend te zien bij Atria en het Amsterdam Museum. De portretten kun je ook bekijken op de playlist Moving Lesbians  op Atria’s YouTube kanaal. 

De hele collectie net als de transcripten kunnen op aanvraag bij Atria worden ingezien. 

Het project ‘Diversiteit’ om levensverhalen van vrouwen met een migrantenachtergrond, die een belangrijke bijdrage leveren aan de zwarte migranten- en vluchtelingenvrouwen(bewegingen), in beeld vast te leggen.

Atria heeft verschillende oral history collecties

o.a.:

• Wij Vrouwen Eisen
• Alles ging op slot – Kinderdwangarbeid meisjes Goede Herder
• Back in a Bite
• MOVING LESBIANS
• NSB Vrouwen in de oorlog
• cpn vrouwen
• zwarte, migranten- en vluchtelingenvrouwen
• rooie vrouwen
• vrouwenhulpverlening
• dochters van nsb’ers
• vrouwenvredesbeweging
• dolle mina
• misbruik meisjes in de rooms katholieke kerk