Samen leven en samen werken in het Bakkumse Sperrgebiet

Tijdens de Duitse bezetting waren het Castricumse duingebied en het dorp Bakkum tot Sperrgebiet verklaard en dus niet voor gewone burgers toegankelijk. Toch verbleven er wel degelijk Nederlanders in het gebied. Een aantal van hen werkte in het duingebied en ook waren er boeren en tuinders in het Noord-Hollandse Bakkum om voor de voedselvoorziening te zorgen. Aangezien in de duinen de Duitse verdedigingslinie werd opgetrokken – als onderdeel van de Atlantikwall – waren er veel Duitse soldaten in het gebied.

Aan de hand van zes interviews (2009) met voormalige duinwerkers en met een Duitse oud-militair die in het gebied gelegerd was, wordt licht geworpen op het samen leven en samen werken van Nederlanders en Duitsers in het Bakkumse duingebied. Welk beeld hadden beide partijen van elkaar? En hoe werd gedacht over ‘goed’ en ‘fout’?

Anders dan collaborateurs werkten de duinwerkers niet vrijwillig samen met de Duitsers. Doordat de duinwerkers gedwongen waren intensief met de bezetter samen te leven, werden zij meer dan de meeste andere Nederlands gedwongen hun houding ten opzichte van de bezetter te bepalen. Uit de interviews blijkt dat gewone burgers in de dagelijkse omgang met de Duitsers met tal van morele dilemma’s werden geconfronteerd. Duinwerkers en andere Nederlanders die in het gebied werkten, kregen zowel te maken met de vriendelijke als de wrede kanten van de Duitse militairen.