De Vakbondshistorische Vereniging werd opgericht in 1983; doelstellingen van de VHV waren het vergroten van de kennis van de vakbondsgeschiedenis en het bevorderen van de belangstelling voor de historie van de vakbeweging.

In deze audiocollectie zijn interviews te beluisteren met leden van de St. Eloy Katholieke Arbeidersbeweging, Algemeene Nederlandsche Metaalbewerkerbond Rotterdam,  de Algemene Nederlandse Bouwarbeidersbond, ABB en ABVA, Amsterdam, NVV, Friesland, de Transportbond en de Algemene Nederlandse Diamantbewerkersbond.

Het archief is in 2005 door de Stichting VHV “Vrienden van de Historie van de Vakbeweging” aan het IISG in bewaring gegeven; met een aanvulling in 2018 uit de achterstanden van het IISG en in 2021 van Jacques van Gerwen.

19 oktober 1954 – Interviewer dr. J.G.W.F. Bik, voorzitter van de Oudheidkundige Kring Die Goude, had beslag weten te leggen op een zogenaamde wire-recorder, een toentertijd zeer moderne uitvinding en vroege voorloper van de geavanceerde bandrecorder. Het apparaat was in staat ‘het gesproken woord op een soort dikke staaldraad vast te leggen, waarna het geluid later kon worden afgespeeld. ‘De wire-recorder werd bij De Goudse Verzekeringsmaatschappij van Geert Bouwmeester gebruikt voor het dicteren van brieven. Maar dr. Bik kon het toestel een avondje lenen, waardoor de drie hoogbejaarde Gouwenaars hun hoogstpersoonlijke jeugdherinneringen ‘live’ in de microfoon konden inspreken. Deze gesprekken werden later op papier uitgetypt’. En zo is nog steeds te lezen wat de heren S.H. van der Kraats, B.H. van der Werve en D.L. Dijkxhoom in gesprek met Bik aan het publiek en de wire-recorder toevertrouwden. B.H. van der Werve, geboren aan de West haven, was met zijn 91 jaar de oudste geïnterviewde. Hij was van professie deurwaarder geweest en gedurende dertig jaar ook commissaris van de Werkinrichting tot Wering der Bedelarij. S.H. (Sybrand) van der Kraats, vader van de latere hoofdredacteur van de Goudsche Courant, Siep van der Kraats, was custos (bewaarder) van de librije. Over Dijkxhoorn (87 jaar) wordt verder niets vermeld.

Interviews van Henne Pauli met Jaap Boersma, Frans Drabbe, Jaques Penders en Arie Groenevelt over de rol van de staking van 1977.

De collectie bestond oorspronkelijk uit 8 cassettes met als signatuur BG GC1/551 tot en met GC1/558.

Samen met NKV-voorman Wim Spit geeft hij met succes leiding aan de fusie met het NVV tot FNV. Onder het motto ‘De FNV gaat niet opzij’ gaat hij in 1977 met succes voorop in de strijd voor behoud van de volledige prijscompensatie.

Interviews van Wim Bot met tien leden van het revolutionair-socialistisch en trotskistisch verzet in de Tweede Wereldoorlog ten behoeve van zijn studie naar het Marx-Lenin-Luxemburg-Front en het Comité van Revolutionaire Marxisten. De collectie omvat de gedigitaliseerde bestanden van 15 cassettes met daarop interviews door Wim Bot gehouden in de jaren 80 met oud-leden van het MLL-front en de CRM over het linkse verzet in de oorlog in Den Haag.

Deze uitgave behandelt de politieke ideeën en activiteiten van het Marx-Lenin-Luxemburg-Front, de illegale voortzetting van de Revolutionair Socialistische Arbeiders Partij. Het MLL-Front werd meteen na het begin van de Duitse bezetting van Nederland gevormd en bestond tot april 1942, toen de voornaamste leiders van de organisatie werden gefusilleerd. Daarna viel het MLL-Front uiteen in twee kleinere organisaties, het Comité van Revolutionaire Marxisten en de Communistenbond Spartacus. Oorspronkelijk was het mijn bedoeling het onderzoek uit te breiden tot deze groepen en twee andere organisaties op de linkervleugel van de Nederlandse arbeidersbeweging in de bezettingstijd. Het betreft hier de trotskistische Groep van bolsjewieken-leninisten, die onder de naam Bond van Communisten van de zomer van 1940 tot de zomer van 1941 actief was, en de groep rond het verzetsblad ‘De Vonk’. Deze laatste groep, die gedurende de hele bezetting heeft bestaan, werkte oorspronkelijk nauw samen met het MLL-Front. In de zomer van 1941 kwam het echter tot een breuk. Deze oorspronkelijke opzet koos ik omdat al deze groepen (met uitzondering van ‘De Vonk’ na de zomer van 1941) binnen de illegaliteit een bijzondere minderheidspositie innamen. Zij weigerden in de strijd tegen het fascisme en de Duitse bezetting namelijk de kant van de democratische geallieerden te kiezen en hoopten op een revolutionaire doorbraak in socialistische richting aan het einde van de oorlog. Zij beschouwden de oorlog als een gevolg van het kapitalisme, en aan oorlog, fascisme en kapitalisme moest volgens hen een einde worden gemaakt door de internationale solidariteit van de arbeidersklasse.

Het schrijnende verhaal van de kinderen van Belgische kolonialen en Afrikaanse moeders die eind jaren 50 in België werden ondergebracht bij pleeggezinnen.

Precies 60 jaar na de onafhankelijkheid van Rwanda en Burundi vertelt de driedelige documentaire reeks Metissen van België de onthutsende geschiedenis van meer dan 300 metissen uit de Belgische koloniale periode in Rwanda. De makers van de reeks doen dat aan de hand van het levensverhaal van drie van hen: Jaak, Paul en Jacqueline.

Als onwettige kinderen van een witte vader en een zwarte moeder werden ze door de Belgische overheid weggehaald bij hun moeder en in het internaat van Save in Rwanda geplaatst. Net voor de onafhankelijkheid moesten ze ook daar weg en werden ze halsoverkop naar België overgebracht.

Daar kwamen ze ontworteld en getraumatiseerd terecht in een adoptiegezin of een weeshuis. Het waren gebeurtenissen die hun hele verdere leven tekenden. Pas in 2015 kregen ze toegang tot hun officiële dossier en konden ze op zoek gaan naar hun roots.

persbericht

Het Vlaams Architectuurinstituut (VAi) nam, naar aanleiding van het project Stynen 2018, vijf interviews af met familieleden, collega’s en opdrachtgevers van Léon Stynen die ons een uniek inzicht geven in het leven en werk van de architect.

Van elk interview vindt u hieronder een korte samenvatting. Indien u het volledige interview wil raadplegen, vul dan het aanvraagformulier in.

• Herman Van der Wee

• Anne Stynen

• Lucien Jacques Baucher

• Paul Meekels

• Constantin Brodzki

Het cultureel erfgoed van vormgeving bestaat niet alleen uit schetsen, maquettes, foto’s of briefwisseling van vormgevers. Er is bij vormgeving ook een sterke wisselwerking tussen expliciete kennis en onbewuste kennis, kennis die misschien wel doorgegeven wordt maar die meestal geen schriftelijke neerslag krijgt. Daarom nam het Vlaams Architectuurinstituut interviews af met ontwerpers, beleidsmensen en ambachtslieden.

Van elk interview van de 7 interviews vindt u op de website een korte samenvatting en beknopte biografische informatie van de geïnterviewde. Indien u het volledige interview wil raadplegen, vul dan het aanvraagformulier in.

• Leonce Dekeijse
• José Vanderlinden
• Luc en Katrien Mestdagh
• Achiel Pauwels
• Moniek Bucquoye
• Lieven Daenens
• Johan Valcke

Het Vlaams Architectuurinstituut (VAi) nam, als onderdeel van het project Vijftig jaar wet op de stedenbouw, acht interviews af met kroongetuigen van de stedenbouwkundige ontwikkeling en de omgang met landschap tijdens de voorbije halve eeuw.

Van elk interview van de 8 interviews vindt u op de site van het Vlaams Architectuur instituut een korte samenvatting en beknopte biografische informatie van de geïnterviewde.

• Jef Van den Broeck
• Herman Baeyens
• Bob Cools
• Georges Allaert
• Herman Rosseau
• Louis Albrechts
• Evert Lagrou
• Karel Debaere en Bert Vanbelle

Vanaf de jaren 70 van de twintigste eeuw kwamen Turkse migranten naar Aalst. De meeste Aalsterse Turken of Turkse Aalstenaars zijn afkomstig uit het stadje Emirdag. Emirdag is een stadje in de provincie Afyonkarahisar in Turkije. Het telde in 1997 zowat 21.127 inwoners. In Emirdag is er veel landbouw, veeteelt en handnijverheid, maar het stadje is vooral gekend vanwege de vele immigranten die naar West-Europa immigreerden, voornamelijk naar België. Zo zijn er veel mensen uit Emirdag vertegenwoordigd in Aalst, Gent, in de Brusselse gemeente Schaarbeek en Sint-Joost-ten-Node.

Tussen 1970 en 1981 werkten tientallen Turkse vrouwen uit Gent in een visfileerfabriek in Breskens (Nederland). Vandaag, 40 jaar later, gaan we op zoek naar de verhalen van deze vrouwen. Heb jijzelf of een familielid gewerkt bij Diepvries Breskens en wil jij of zij hierover getuigen? 
De vrouwen uit Gent woonden vooral in de wijken Rabot, Muide en Sluizeken-Tolhuis-Ham. Met een bedrijfsbus werden ze in de vroege ochtend opgepikt aan de Tolhuislaan en reden langs de Gentse Kanaalzone naar hun eindbestemming: Diepvries Breskens.

Amsab-ISG bezit een reeks foto’s van Lieve Colruyt waarop ijverig werkende vrouwen te zien zijn, die nu eens naarstig vis fileren, dan weer recht in de lens kijken. Waarom gingen deze vrouwen in Breskens werken? Was er in Gent geen werk? Hoe ervaarden ze het werk daar?

Neslihan Dogan

Masterproef voorgelegd voor het behalen van de graad master in de richting Conflict en Development

“Door onze hulp werden ze arbeiders. Ik heb vier jaar voor hen gezorgd.”

Turkse migrantenvrouwen van de eerste generatie over moederschap, arbeid en netwerken in gent, 1960 – 1979

Neslihan Dogan interviews, 2019 – 2020:

Onder pseudoniem:

1. Interview met Ayse, 23/01/2019
2. Interview met Dicle, 18/09/2019
3. Interview met Elif, 19/09/2019
4. Interview met Gönül, 22/11/2019
5. Interview met Cemile, 18/12/2019
6. Interview met Sevilay, 27/01/2020
7. Interview met Canan, 06/02/2020
8. Interview met Türkan, 19/06/2020
9. Interview met Tülay, 27/06/20
10. Interview met Ulviye, 28/06/2020

Artikel Neslihan Dogan in Brood & Rozen | Folio, tijdschrift voor de geschiedenis van sociale bewegingen: Op zoek naar de vrouw naast de Turkse gastarbeider