Gerlinda Swillen is licentiaat Germaanse talen en geaggregeerde voor het hoger secundair onderwijs (1964). In 2016 verdedigde ze aan de VUB een doctorsthesis over de oorlogskinderen.  Van 2009 tot 2013 was ze woordvoerder van het internationaal netwerk  BOW i.n. (Born Of War  international network).

Mondelinge getuigenissen vormen een van de belangrijkste bronnen voor het onderzoek van Gerlinda Swillen over de oorlogskinderen. Sinds 2008 heeft ze  tientallen getuigen geïnterviewd.  De gedigitaliseerde interviews werden neergelegd bij het CegeSoma. De kinderen geboren uit een relatie van Belgische moeders met Duitse vaders werden in het Frans, Nederlands of Duits geïnterviewd. Dit geluidsarchief werd aangevuld met vele foto’s. Een groot aantal getuigen wil  anoniem blijven en de opnames zijn dus nog niet vrij raadpleegbaar. Een specifieke toelating wordt verstrekt door de onderzoekster.  

De interviews m.b.t. de watersnoodramp van 1953 werden gehouden in het kader van een oral-historyproject door verscheidene groepen studenten van het Documentatiecentrum Nieuwste Geschiedenis (DNG) van de UvA, in de jaren 1990-92. Vele van de geïnterviewden waren directe slachtoffers van de ramp, anderen hadden er een relatie mee als hulpverleners, bestuurders etcetera. 
Het gehele project stond onder leiding van dr. Selma Leydesdorff. Deze verwerkte de interviews in haar boek
Het water en de herinnering. De Zeeuwse watersnoodramp 1953-1993 (met een fotoreportage van Ed van Wijk), Amsterdam: Meulenhoff, 1993.

De geïnterviewden (waarvan enkelen in Jeruzalem) zijn familieleden, oud-leerlingen, oud-studenten, collega’s en andere relaties van de historicus en schrijver. Zij spreken over zijn jeugd, achtergrond en familiebanden; studietijd; leraarschap aan het Vossius Gymnasium en het Joods Lyceum te Amsterdam; zijn huwelijk met Dé Appel; de oorlogsjaren, waaronder de zelfmoordpoging in mei 1940, de deportatie van Dé en de onderduik; zijn joodse identiteit; tweede huwelijk met Bep Hartog; politieke opvattingen; de benoemingskwestie rond zijn aanstelling als hoogleraar Nieuwste Geschiedenis aan de in 1947 opgerichte Politiek Sociale Faculteit aan de Universiteit van Amsterdam; zijn publikaties, waaronder zijn bekende, tweedelige Ondergang. De vervolging en verdelging van het Nederlandse Jodendom, 1940-1945, ‘s Gravenhage: Staatsuitgeverij, 1965.

De interviewers van De Stem van Leiden hebben met tientallen oudere Leidenaren gesproken over het leven van vroeger in de sleutelstad.
Het oral history-project, dat startte in 2015, staat als een huis en loopt nog steeds door.

Er is voor interviewers een overzichtelijke handleiding gemaakt en twee informatiefolders om uit te delen, zowel voor mensen die willen vertellen over vroeger als voor mensen die belangstelling hebben om te interviewen.

Een overzicht van alle verhalen n.a.v. de interviews door de commissie De Stem van Leiden, die onderdeel is van de Historische Vereniging Oud Leiden en samenwerkt met Erfgoed Leiden en Omstreken en de Opleiding Geschiedenis van de Universiteit Leiden.

De geschiedenis verteld – De Stem van Leiden

Op initiatief van Stadsarchief Breda vertellen Bredanaars over wonen, werken en leven in het Breda van toen en nu. Gastinterviewers leggen deze gesproken verhalen vast op film.

Aan het Oral History Project voegen we regelmatig nieuwe interviews toe. Deze vraaggesprekken zijn te zien bij Breda Vertelt.

Historicus Kees Wouters interviewde ooggetuigen van belangrijke gebeurtenissen uit de recente geschiedenis van Breda. De films die hij sinds 2009 heeft opgenomen (over de jaren voor, tijdens en direct na de Tweede Wereldoorlog) bevatten veel persoonlijke ervaringen die het beeld van de historische werkelijkheid verder inkleuren.

De collectie van Kees Wouters omvat 116 video’s van tussen de 4 en 10 minuten.
Alle video’s van het Bredase Oral History project zijn via Youtube te zien.

Nationaal Monument Kamp Amersfoort, op de grens van Leusden en Amersfoort, is een van de drie bekendste Nederlandse herinneringscentra. In de periode 1941 tot 1945 hebben ongeveer 37.000 gevangenen voor korte of langere tijd vastgezeten in dit doorgangs-, tevens strafkamp dat onder direct bevel stond van de SS.

In de loop der jaren heeft Nationaal Monument Kamp Amersfoort meer dan 100 oud-gevangenen kunnen interviewen over hun tijd in het kamp tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit zijn bijzondere interviews, die een indrukwekkend inkijkje geven in hoe het leven indertijd was in Kamp Amersfoort. Verhalen over strafappèls, het slechte eten, het wrede regime, maar ook over medegevangenen en hoe je als gevangene probeerde te overleven. Voor zover mogelijk worden alle interviews in de komende tijd beschikbaar gesteld.