De collectie is openbaar en in de loop van 2023 toegankelijk. De collectie is dan alleen toegankelijk in de leeszaal of via een beschermde omgeving (wachtwoord nodig) online te beluisteren.
De bestanden zijn niet te downloaden.
De interviews zijn afgenomen in het kader van Dirk Vlasbloms publicatie Papoea: een geschiedenis. Dit boek behandelt vijf eeuwen geschiedenis van Papua, met de nadruk op de periode vanaf 1945 en met speciale aandacht voor de overdracht van Nederland aan Indonesië in 1962. In het boek staat het perspectief van Papua’s centraal.
De interviews gaan in op gebeurtenissen en ervaringen in de jaren 1920 – 2004.
Er wordt voornamelijk over Indonesië en West-Papua gesproken. Thema’s zijn o.a. Tweede Wereldoorlog, Indonesische revolutie, overdracht aan Indonesië in 1962, bezetting.
De collectie is gedigitaliseerd en duurzaam opgeslagen bij een e-depot.
Papoea: Een geschiedenis
Vlasblom, D.
University Press, Amsterdam, 2004
ISBN 90-5330-399-5
9 789053-303993
Dirk Vlasblom (1952) studeerde culturele antropologie in Utrecht. Hij is met een korte onderbreking sinds 1990 correspondent voor NRC Handelsblad in Jakarta. Eerder publiceerde hij Jakarta, Jakarta – Reportages uit Indonesië (1993), In een warung aan de Zuidzee-Verhalen uit Indonesie (1998) en Ankers & Kettingen – Een Rotterdamse kroniek (2001).
Op meeslepende wijze vertelt de auteur de verhalen van Papoea. Hij putte hier- voor uit unieke bronnen. Hoofdrolspelers en ooggetuigen komen zelf aan het woord, niet zelden voor het eerst. De archieven van missie en zending zijn voor dit boek, eveneens voor het eerst, systematisch onderzocht.
Met dit magistrale werk schenkt de auteur de Papoea’s hun geschiedenis.
Journalist en auteur Bòi Antoin heeft op Bonaire de afgelopen jaren een uitgebreide collectie aan Bonairiaans cultureel erfgoed opgebouwd. Oral history is vooral vastgelegd via het programma ‘Herensia’ (Erfgoed). Veel van deze opnames staan online.
De interviews zijn afgenomen in het Papiaments. Nederlandse interviews zijn afgenomen in de collectie Makambanan na Boneiru (Nederlanders op Bonaire). Meer informatie over de verschillende collecties die Bòi Antoin heeft vastgelegd is hier te vinden.
Journalist en auteur Bòi Antoin heeft op Bonaire de afgelopen jaren een uitgebreide collectie aan Bonairiaans cultureel erfgoed opgebouwd. Makambanan na Boneiru (Nederlanders op Bonaire) is een klein deel, 22 opnames, van de volledige oral history collectie die Bòi Antoin op Bonaire heeft aangelegd.
De video’s zijn online te bekijken.
Geschatte omvang van alle zes Marrongroepen in Suriname.
Om een beeld te geven van hoe het leven was in de jaren zeventig toen Green tussen de Matawai woonde, zijn originele foto’s van de Edward C. Green Papers door het hele verhaal heen verspreid, met dank aan het Smithsonian Institute
Green, een antropoloog, verzamelde aantekeningen, foto’s en audio-opnamen die hij maakte tijdens zijn tijd bij de Matawai in het begin van de jaren zeventig, die allemaal onlangs werden geschonken aan de National Anthropological Archives van het Smithsonian. Gesponsord door het Recovering Voices-programma van het Smithsonian Institution, hadden drie Matawai-onderzoekers voor het eerst toegang tot dit waardevolle historische materiaal en mochten ze kopieën terugnemen om te delen met de rest van hun gemeenschap.
Photograph from the Edward C. Green papers
Het materiaal kan worden aangevraagd via de online catalogus van UB Leiden. De opnames zijn te beluisteren in de Leeszaal Bijzondere Collecties.
IJzereef, W.T., De wind en de bladeren : hiërarchie en autonomie in Bone en Polombangkeng (Zuid-Sulawesi), 1850-1950. Proefschrift Groningen, 1994.
De Zuid-Celebes affaireKapitein Westerling en de standrechtelijke executies
Willem IJzereef
Uitgeverij de Bataafsche Leeuw B.V.
Voor zijn onderzoek naar de geschiedenis van Zuid-Sulawesi, in het bijzonder de politiek-militaire ontwikkelingen tijdens de Indonesische revolutie, heeft Willem IJzereef een vijftiental interviews afgenomen met oud-bestuursambtenaren en oud-militairen.
In het archief zijn ook verslagen van de interviews en onderzoekscorrespondentie opgenomen.
De interviews gaan in op gebeurtenissen en ervaringen in de jaren 1905 – 1986.
Er wordt voornamelijk over Indonesië, Zuid-Sulawesi gesproken. Thema’s zijn o.a. Tweede Wereldoorlog, Indonesische revolutie, Binnenlands Bestuur, bestuursambtenaren, Zuid-Celebes affaire.
Publicaties verbonden aan de collectie: IJzereef, W. (1984). De Zuid-Celebes affaire: kapitein Westerling
en de standrechtelijke executies. Bataafsche Leeuw.
Archief en inventarisnr.: D H 1284. Dertien cassettebandjes zijn overgebracht naar de AV-collectie van het KITLV (D AUD 1085 – 1097)
De collectie is nog niet gedigitaliseerd en daarom niet direct in te zien bij Beeld & Geluid. Digitalisering kan wel worden aangevraagd via Beeld & Geluid.
In DAAN, het digitale archief van Beeld & Geluid is wel het volgende item te vinden:
De interviews met Marga Klompé (1912-1986) en Joseph Luns (geb. 1911) zijn gehouden ten behoeve van een doctoraalscriptie geschiedenis (RUU) m.b.t. rooms-katholicisme en KVP-politiek in Nederland. Klompé werd eind jaren veertig lid van de Tweede Kamer voor de KVP en bekleedde daarnaast verscheidene internationale functies. In de jaren vijftig en zestig was zij minister – de eerste vrouwelijke in Nederland – van Maatschappelijk Werk, respectievelijk CRM in verscheidene kabinetten. Later ontplooide zij vele activiteiten de kerkelijke vredesbewegingen. De KVP-er Luns bekleedde vanaf 1956 tot en met 1971 onafgebroken het ministerschap voor Buitenlandse Zaken. In 1972 werd hij secretaris-generaal van de NAVO. Kort daarop trad hij uit de KVP.
Geschiedenis van een Plek, concentratiekamp Amersfoort
Auteur: Armando, Hans Verhagen en Maud Keus
De Bezige Bij, 1980
ISBN: 9789023452683
De interviews zijn gemaakt t.b.v. de drie uur durende documentaire film Geschiedenis van een plek, die Hans Verhagen samen met Armando in 1978 voor de VPRO-televisie maakte over het concentratiekamp Amersfoort (gemeente Leusden). Zij benaderen hun onderwerp als de geschiedenis van het (‘schuldige’) terrein. Aan de orde komen: het ontstaan van het kamp in 1939 als legerplaats voor gemobiliseerde Nederlandse militairen, zijn
functie als concentratiekamp van de Duitse bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog, het gebruik als repatriëringskamp de eerste maanden na de bevrijding en als interneringskamp voor Nederlandse SS-ers en NSB-ers direct daarna, de afbraak eind jaren ’60 ten behoeve van de nieuwbouw voor het Politie Opleidingscentrum De Boskamp. De nadruk ligt echter op de periode dat het kamp als concentratiekamp van de Duitse bezetter diende. De film werd uitgezonden als laatste aflevering van de reeks Het gat van Nederland, op 14 mei 1978. Vele van de interviews worden gedeeltelijk wandelend, inclusief filmcamera, door de omgeving van het kamp gehouden.
Van Dam, Kleinveld, Molenaar, Zoetmulder, Wolders, Van den Burg, Van den Berg, Robeer, kapelaan Slots en Schols vertellen als ex-gevangenen over hun ervaringen in het kamp. Zij waren er veelal vanwege verzetsactiviteiten in terechtgekomen. Zij spreken onder meer over de kampbeulen Berg en Kotälla. Daarnaast komen aan het woord: de aannemer die de barakken in 1939 bouwde (Herzinger); de beheerder van de begraafplaats nabij het kamp, die de doden uit het kamp begroef maar ook levenden van het terrein smokkelde (Jansen); een gemeentearbeider uit Leusden die waar mogelijk de gevangenen hielp met ontsnappingen,
het verzenden van brieven etcetera (Schut); de zoon van de eigenaar van hotel Oud-Leusden, dat tijdens de bezettingsperiode was gevorderd door de Duitsers en direct tegen het kamp aanlag (Jets); de huisschilder die de barakken zowel in 1939 schilderde als in 1945, korte tijd na de bevrijding (Van Hoven); de Amersfoortse groenteleverancier van het kamp (Van Zomeren); de sloper van de laatste barakken eind jaren ’60 (Van Essen); de al enige tijd vóór de oorlog in Nederland woonachtige Duitser Engbrocks, die in 1941 als straf werd opgeleid tot SSkampbewaker in Amersfoort en door vele gevangenen de ‘goede Duitser’ wordt genoemd omdat hij hen probeerde te helpen; de medewerkster van het Nederlandse Rode Kruis Van Overheem, die met name het laatste oorlogsjaar zoveel mogelijk voedselpakketten het kamp in probeerde te krijgen en die door de gevangenen de ‘witte engel van Amersfoort’ werd genoemd (zij speelde tevens een belangrijke rol in het kamp in de paar maanden dat het dienst deed als repatriëringscentrum voor Nederlanders die terugkeerden uit Duitsland); de kampcommandant van nà de bevrijding (Van Zwol); de directeur van de Politie Opleidingsschool
De Boskamp, wiens instituut eind jaren zestig op het terrein gevestigd werd (Steenlaar); enkele naamloze leerlingen en een sportleraar van de politie-opleiding over het verleden van het terrein in korte gesprekjes.
Geïnterviewden: Frans van de Berg, Jan van den Burg, N. van Dam, Willy Engbrocks, R. van Essen, H. Hertzinger, A. van Hoven, Evert Jansen, Martin Jets, Gerrit Kleinveld, ds. O. Molenaar, mw. van Overheem, Henk Robeer, Joep Schols, Arie Schut, Jean Slots, M. van Steenlaar, Hans Wolders, S.H.A.M. Zoetmulder, A. van Zomeren, C. van Zwol, enkele anonieme personen.
De interviews zijn gehouden ten behoeve van en verwerkt in de film Drugs, stuff tot nadenken (René Swetter, SFW 1972).
Vijf interviews betreffen gebruikers van softdrugs en (ex-)verslaafden van harddrugs. De ervaringen van de personen variëren van tweemaal
ooit een stickie gerookt tot twaalf jaar opiumverslaving. Eén interview betreft de echtgenote van een (ex-) opiumverslaafde.
Drugs, stuff tot nadenken gemaakt op initiatief van de Amsterdamse psychiater Peter Geerlings.
Allerwege geconfronteerd met een grote vraag naar informatie over drugs achtte Geerlings het nodig een film toe te voegen aan het drug-informatie-pakket dat in ons land in omloop is (zoals een programma van de Kritische Filmers uit Breda, uitzendingen van verschillende omroepen en van de schooltelevisie en een reeks publikaties).
Geerlings stuitte vooral op informatiegebrek bij mensen die dagelijks omgaan met- jongeren op scholen, sociale academies, en vormings- en jongerencentra. De film: Drugs, stuff tot nadenken, is voornamelijk voor hen bedoeld. De makers van de film zullen echter ook gaan onderzoeken of het kijkerspubliek tot de jongeren zelf kan worden uitgebreid- „Het probleem daarbij is echter”, zegt regisseur René Swetter, „dat er nogal wat mensen zijn die vrezen dat de jongeren die informatie over drugs als reclame interpreteren.” Een vrees die ongegrond lijkt. Wanneer je kijkt en luistert naar de zeven jongeren die in de film vertellen over hun ervaring met drugs onderga Je geen reactie van: hé, ik moet ook zo nodig. Er is in de hele film maar één jongen (Jaap, 32, uitgever en ongehuwd zegt de toelichting) die het roken van hasjiesj goed kan integreren in zijn functie in het maatschappelijk leven. De andere geïnterviewden roken. als een reactie op hun omgeving en lijken er geen van allen echt gelukkig mee. De film creëert daardoor een wat vertekend beeld van het druggebruik in Nederland. Immers Leuw heeft dat met zijn onderzoek onder scholieren nog eens bevestigd: de meeste gebruikers houden het bij wat Incidentele experimenten met cannabis.
DRUGS, STUFF TOT NADENKEN, René Swetter, 1972
DRUGS, STUFF TOT NADENKEN (korte versie), René Swetter, 1975
Discussiefilm (korte versie) waarin de taboedoorbreking rondom drugsgebruik voorop staat.
Na beelden van genotmiddelen waarvan het gebruik in het sociale leven is geïntegreerd, zoals alcohol, tabak, kalmerende en stimulerende middelen volgen fragmenten met straatinterviews over drugsgebruik. Vervolgens interviews met gebruikers van soft- en harddrugs.
De collectie is nog niet gedigitaliseerd en daarom niet direct in te zien bij Beeld & Geluid. Digitalisering kan wel worden aangevraagd bij Beeld & Geluid via: zakelijk@beeldengeluid.nl
Interviews met mr. J.M.L.Th. Cals, mr. G. van Hall, mr. J.M.A.H. Luns, drs. J.W. de Pous, prof. dr. ir. A. Vondeling ten behoeve van de Haagse Post.
Onderwerp: Nederlandse politiek, Amsterdam, Bijlmermeer, EEG
Interviewers: J. van Tijn, P. Remarque, G.B.J. Hiltermann
Transcriptie: samenvatting in de vorm van artikelen in de Haagse Post
Moluks woonoord Villa Elzenpasch
Database/inventaris: Lijst met namen geïnterviewden beschikbaar
Geluidsdrager: DV-tapes omgezet naar digitale videobestanden (AVI)
De interviews zijn op afspraak te beluisteren in Museum Maluku, gevestigd in Museum Sophiahof. (Aan)vragen kunnen gestuurd worden naar: collectie@museum-maluku.nl.
Molukkers in Nederland
Het interviewproject is afgenomen in het kader van de presentatie en ontsluiting van collecties. Het doel van de interviews was om verhalen vast te leggen voor de vernieuwde vaste tentoonstelling vanaf 2008.
De interviews gaan in op gebeurtenissen en ervaringen in de jaren 1930 – 2008.
Er wordt voornamelijk over Nederland, Indonesië en de Molukken gesproken. Thema’s zijn o.a. KNIL, militaire politie, woonoorden Zeeland, woonoord Elzenpasch, vrouwenemancipatie, Molukse kerk, beheer woonoorden.
Interviewers: Jeanny Vreeswijk-Manusiwa en Nanneke Wigard
