“Als je de lectuur leest van al die mijnbouwkundigen of die hoge pieteberen, dan zeg je: ‘Nou, dat is een heel aardige zaak, die mijnen!’ Maar kijk, ik geloof dat als je als generaal ergens in een frontoorlog een boek daarover schrijft, dat het dan een veel aardiger boek wordt, dan als die vent in de drek en de modder wat schrijft – die man die zijn eigen kameraden moet afmorksen.

Die man onderop, die het maar naar boven moet zien te brengen, en die man achter zijn riant bureau, dat is een heel verschil. Die lectuur van de heren over de geschiedenis van de mijnindustrie, dat is misschien wel aardig, maar die is heel anders dan als ik de geschiedenis van de mijnen zou schrijven. En u mag rustig van me weten dat ik zulke boeken van die heren met gemengde gevoelens lees.”

Wim Nijsten (oud-mijnwerker), Jos Bours (dramaturg) en Marlies Hautvast (buurtwerkster) vroegen zestig oud-mijnwerkers in Limburg naar hun leven en hun werk. Dit boek is het resultaat. Het werd een geschiedenis van onderen; een boek dat zich laat lezen als een roman, en als een inleiding in de economie. Geen ronkend gedenkboek, maar verhalen om te onthouden.

Oral history interviews om de verhalen van (ex-)smokkelaars en douane medewerkers op te halen.