Uw wil geschiede

Wat Truska Bast wil laten zien is hoe het systeem in elkaar zat waarin dat misbruik kon voorkomen. Hoe het kan dat andere kinderen daar juist ‘een prima tijd’ hadden. Hoe het mogelijk is dat één naast het ander bestond – en alles wat ertussen zit. En waarom er zo lang over is gezwegen.

In Uw wil geschiede, komen twintig oud-leerlingen aan het woord over hun tijd op kostschool  – verhalen van mannen en vrouwen die tussen pakweg 1945 en 1970 onder de hoede van religieuzen werden gesteld. Enkelen van hen zijn seksueel misbruikt en er zijn er ook bij die er ‘alleen’ psychisch zijn vernederd (die hebben er óók lang nachtmerries van gehad). Maar er zitten ook vrolijke verhalen bij, van meisjes die in de kloostertuin stiekem naar de onderbroeken van de nonnen gingen kijken die daar op een bleekveldje lagen te drogen. Of die ertussenuit glipten om een ijsje te kopen bij Jamin. ‘Zonder die kostschool had ik nooit zo’n goede opleiding gekregen,’ zegt iemand.

Wat voor kinderen waren dat eigenlijk, die op hun twaalfde (en soms al met negen of tien jaar) door hun ouders naar kostschool werden gebracht? Waarom deden die ouders dat? Waarom hadden de protestanten geen kostscholen? En wat voor verwachtingen hadden de kinderen, de eerste keer dat ze met een grote koffer vol genummerde kleding, lakens en servetten bij de kostschool werden afgeleverd?