Dit boek verhaalt over de ontwikkeling van het onderwijs in Sint Maarten tussen 1954 en 2000, door de ervaringen van de hoofdpersonen aan te boren en hen een stem te geven in het vastleggen van hun eigen geschiedenis. Als zodanig geeft het een stem aan postkoloniale subjecten, die vaak worden overgeslagen of vergeten door de meeste traditionele historici, en daardoor stemloos worden gemaakt. Het werk is gebaseerd op zowel schriftelijke als mondelinge geschiedenis, waaronder interviews met belangrijke onderwijsmedewerkers, oud-leerlingen en ouders. Op deze manier wordt het algemene kader van het onderwijs op Sint Maarten beschreven binnen de juridische ruimte van het Koninkrijk der Nederlanden.

Het eerste deel van het boek behandelt de Nederlandse Antillen in het algemeen en Sint Maarten in het bijzonder, waarbij de effecten van de slavernij en de gevolgen ervan worden onderzocht. Zowel voor als na de herstructurering van het Koninkrijk der Nederlanden in 1954 werd het onderwijs voornamelijk vormgegeven door de verschillende religieuze denominaties op het eiland. Na verloop van tijd ontwikkelde het onderwijssysteem van Sint Maarten zich van een bijna onbestaande entiteit tot een goed gestructureerd systeem, dat sterk leek op het onderwijskader in Nederland, de voormalige koloniale overheerser.

Deel twee geeft de reacties weer van de respondenten op verschillende kwesties met betrekking tot het onderwijs in Sint Maarten. Het was pas nadat lokale Sint Maarten studenten leraren werden, dat onderwerpen over het eiland hun plaats vonden in het curriculum. Ook al kostte het wat tijd om Sint Maarten in het curriculum te integreren, de mensen hadden (en hebben nog steeds) niet het gevoel dat het onderwijs hen in de steek heeft gelaten. Pas nu beginnen ze zich af te vragen of en in hoeverre scholen in staat waren en zijn om jongeren positief te beïnvloeden. In het verleden geloofden ze dat onderwijs – hoe vreemd het curriculum ook was – hen daadwerkelijk hielp om een plek in de wereld te vinden.

Na bestudering van zowel geschreven als mondelinge bronnen concludeert het boek dat het wapen van Sint Maarten representatief is voor zijn bevindingen over onderwijs op dit eiland: Semper progrediens – “Altijd vooruitgaan”. Het onderwijs op Sint Maarten is vooruitgegaan zonder radicale breuken te vertonen.

Dr. Milton George is geboren in Suriname en heeft gewoond en gewerkt in Sint Maarten, Nederland, Londen, België en Oman. Zijn onderzoeksinteresses en publicaties omvatten onderwijs, religie, taalkunde en de sociologie van het Caribisch gebied. Daarnaast heeft hij ook verschillende vrijwilligersprojecten in India, Ethiopië en Egypte gecoördineerd en eraan deelgenomen.

Oral history interviews uit een gedeeltelijk gecoördineerd onderzoek van twee groepen aan respectievelijk de Rijkuniversiteit Gent en de Rjksuniversiteit Leiden over de subjectieve beleving van het onderwijs door leerkrachten en leerlingen, volgens de biografische methode.

164 gesprekken met oud-leerkrachten

90 gesprekken met 40 leerkrachten (Leiden)

73 gesprekken met 33 leerkrachten (Gent)

146 gesprekken met oud-leerlingen

54 gesprekken met 37 leerlingen (Leiden)

92 gesprekken met 46 textielarbeiders (Gent)