menu
Geef een of meerdere zoektermen op.
Gebruik dubbele aanhalingstekens om in de exacte woordvolgorde te zoeken.

Limburgse koolputters spreken

Mijnen. Limburgse koolputters spreken‎

Diverse auteurs

EPO, 1981

Interviews met mijnwerkers voor de TV-documentaire “Limburgse koolputters spreken” van Erik Pertz (BRTN – 1983) 

 

Het Provinciaal Museum voor Industrieel Erfgoed (Hasselt) geeft aandacht aan mijnwerkers o.m. met de rondreizende koffertentoonstellingen “Steenkool in Limburg” (1983 – geactualiseerd en vernieuwd in 1987), met de medewerking aan de radiodocumentaires van Dré Peremans rond “Het Zwarte Goud” (BRT 1 – 1986) en met de geschiedkundige inbreng voor de televisiedocumentaire “Limburgse koolputters spreken” van Erik Pertz (BRTN – 1983), uitzendingen waarbij ook de werkgroep Mijnwerkersgeschiedenis een fundamentele rol speelde.

Zie ook het boek Mijnen. Limburgse koolputters spreken (uitg. Projektgroep Mijnwerkersgeschiedenis). 1981.

Congo

Bantoe vissers

Op 30 juni 1960 werd Congo onafhankelijk van België. David van Reybrouck onderzocht de roerige anderhalve eeuw geschiedenis van Congo. Een mengeling van meer dan 100 oral history interviews en de gebruikelijke geschiedschrijving op basis van geschreven bronnen.

 

Hier komen de mensen en gebeurtenissen aan bod die de ontwikkeling van Congo hebben beïnvloed – van de slavenhandel tot de ivoor- en rubberboom; van de komst van Henry Morton Stanley tot het tragische regime van koning Leopold II; van wereldwijde verontwaardiging tot het Belgische kolonialisme; van de onafhankelijkheidsstrijd tot het wrede bewind van Mobutu; en van het wereldberoemde Rumble in the Jungle tot de burgeroorlog over natuurlijke hulpbronnen die in 1996 begon en nu nog steeds woedt.

 

Van Reybrouck verweeft de geschiedenis van zijn eigen familie met de stemmen van een grote verscheidenheid aan individuen – charismatische dictators, strijdende krijgsheren, kindsoldaten, ouderen, vrouwelijke koopvaardijsmokkelaars en velen in de Afrikaanse diaspora in Europa en China – om een zeer menselijke benadering van politieke geschiedenis te bieden, waarbij de nadruk ligt op het Congolese perspectief en de geschiedenis van een land wordt teruggegeven aan de mensen.

Vergeten helden

Vergeten helden : tien portretten van vrouwen over migratie
Sema Yildiz

Heusden-Zolder: RIMO Limburg, 2012 

ISBN: 9789081899406

Over migratie is al veel geschreven.  Heel vaak ging het dan over mannen die in het kader van de arbeidsmigratie onder andere in de koolmijnen werkten. Zelden kwamen de vrouwen aan het woord.

 

De buurtwerking van Steenveld in Beringen startte daarom met een erfgoedtraject waarbij de levensverhalen van de vrouwen uit de wijk in de kijker stonden. Het resultaat van de talrijke interviews en het verzamelen van privédocumenten en foto’s is een publicatie met de verhalen van de vrouwen. Terwijl hun mannen via hun werk in de steenkoolmijnen sociale contacten konden uitbouwen, doorliepen de vrouwen een heel ander parcours. Hun verhalen zijn weinig gekend.

 

Tien vrouwen uit de wijk Steenveld in Beringen leggen in dit boek de sluier van hun ziel af. Zij vertellen stuk voor stuk sterke levensverhalen die een verrassende inkijk bieden in hun ervaringswereld. Reisverhalen met in de ene hand een valies vol herinneringen en in de andere één vol hoop op een betere toekomst, verhalen over afscheid moeten nemen, knagende heimwee, angst voor het onbekende, en de onvoorwaardelijke liefde voor de kinderen die elk offer aanvaardbaar maakt. Ook Vlaamse vrouwen komen aan bod, want de migratie was voor zowel migranten als autochtonen een ingrijpend gebeuren. 

 

De vzw Rimo Limburg vatte het plan op om levensverhalen op te tekenen van oudere vrouwen en zo te peilen naar hun existentiële beleving van de migratie. ‘Ik focuste op de beleving van vrouwen omdat zij een totaal andere positie bekleedden dan de mannen’, zegt Sema Yildiz. ‘Terwijl de mannen via het werk in de mijn veel contacten hadden, hadden de vrouwen minder kansen tot integratie.’

De geïnterviewde vrouwen komen allemaal uit de wijk Steenveld in Koersel. Sema Yildiz werkte er als buurtopbouwwerker en heeft met hen een vertrouwensband. Steenveld was een kleine mijnwerkerswijk op vier kilometer van de mijn van Beringen. In de jaren zeventig werd de wijk overgenomen door de Kantonnale Bouwmaatschappij. Die breidde de wijk uit met sociale huurwoningen waar vooral bewoners van Turkse origine terechtkwamen, zowat 75 procent. In de oude wijk wonen vooral Belgen, Oost- en Zuid-Europese migranten. Maar de jongste jaren is ook hier een instroom van Turken. De wijk telde 260 gezinnen in 2012 . Yildiz interviewde tien vrouwen: drie Turkse, een Spaanse, een Duitse, een Franse, twee Belgische, een Italiaanse, een Dominicaanse en een lokale kleuterjuf. ‘De migrantenvrouwen van de eerste generatie spreken weinig Nederlands. Daarom zijn de verhalen telkens in twee talen afgedrukt: het Nederlands en een samenvatting in de eigen taal.

Soldatenlaarzen en kauwgum

Soepbedeling door Winterhulp tijdens WOII - © Heemkring van Achel

Het project behandelt het globaliseringserfgoed van de Tweede Wereldoorlog in de Limburgse Kempen. Dit erfgoed is ontstaan tijdens en na de Tweede Wereldoorlog door buitenlandse invloeden op de lokale, behoudsgezinde en vrij gesloten maatschappij in Noord-Limburg.

 

Een van de doelen is het verzamelen en in kaart brengen van het immaterieel erfgoed -de verhalen van de laatste getuigen- en het roerend erfgoed; met bijzondere aandacht voor het globaliseringserfgoed.

De vijf thema’s waren:

  • Vluchten of achterblijven? het oorlogsbegin, mei 1940
  • Spelen en leren tussen de bommen door: de dagelijkse leefwereld van kinderen en vrijetijdsbesteding
  • Op de bon? Middelen van bestaan en materiële cultuur
  • Vreemden in mijn dorp: een mengelmoes van nationaliteiten
  • Eindelijk bevrijd? september 1944

In totaal werden er 45 interviews door zowel losse vrijwilligers als heemkringen afgenomen. Door het verzamelen van verhalen, en het inventariseren van foto’s, brieven, wil men inzicht krijgen welke gevolgen dit had op de lokale, vrij gesloten en landelijke gemeenschap. Niet de wapenfeiten staan centraal maar wel de ervaringen van de mensen. 

 

Tien Noord-Limburgse gemeentebesturen verenigd in de projectvereniging Erfgoed Limburgse Kempen, namelijk Bocholt, Bree, Hamont-Achel, Hechtel-Eksel, Leopoldsburg, Lommel, Meeuwen-Gruitrode, Neerpelt, Overpelt en Peer.

In de wieg gelegd

De omstan­dig­heden om te bevallen zijn de voorbije eeuw in snel tempo veranderd. Het Stadsar­chief blikt terug op de evolutie van zwanger­schappen, geboortes en de kraamtijd doorheen de tijd. De tentoon­stel­ling neemt je mee naar het oude Ieperse moeder­huis in de Lange Torhout­straat waar duizenden baby’s uit Ieper en omstreken werden geboren.

Aan de hand van foto’s, voorwerpen en archief­do­cu­menten uit de eigen archief­col­lectie en privécol­lec­ties waan je je even terug in afdeling Bieke, Bartje of Roosje. Verhalen van moeders en vroedvrouwen en een unieke verzame­ling aan medische instru­menten brengen de geschie­denis helemaal tot leven.

 

Zo heeft het Ieperse Stadsarchief haar collectie aangevuld met een pak nieuw materiaal in de vorm van levensverhalen en getuigenissen. Het archiefteam nam interviews af en met geluidsbestanden en video’s verzamelden ze een auditief en visueel verslag voor toekomstige generaties. Deze werkwijze was bovenal hartverwarmend. De samenwerking met zoveel enthousiaste mensen maakt deze tentoonstelling een project van velen. Bij deze expo hoort een uitgebreide catalogus. Daarin worden de afzonderlijke thema’s zoals ‘verloskunde in Ieper’, ‘de historiek van het moederhuis’ of ‘van verlostafel tot kraambed’ uitgediept en breed geïllustreerd met archiefstukken, tientallen foto’s en persoonlijke documenten.

 

In totaal gaat het om getuigenissen van een 25-tal mensen over bevallen in de Westhoek.

De interviews waren in gemonteerde vorm hoorbaar op de tentoonstelling ‘In de Wieg Gelegd- bevallen door de eeuwen heen’ die liep in CC Het Perron in november/december 2021.

De laatste getuigen

 

Aantal interviews: 15, ieder ongeveer 7 minuten lang

Drager: Betacam en VHS

Transcripties: beschikbaar

 

Enkel de DVD’s zijn beschikbaar in de leeszaal van Kazerne Dossin

De hele verzameling is bewaard door de Cinematek.

Toegang: Registratie, aanvraag indienen

 

 

 

 

De laatste getuigen. Vlamingen over hun Tweede Wereldoorlog.

Jens Franssen

Uitgever: WPG Uitgevers BE, 2005
ISBN: 9789022319086

 

De interviews voor het boek

 

Auteurs:  Luckas Vander Taelen, Dirk Verhofstadt, Guy Verhofstadt

Uitgever‏ : ‎ VBK – Houtekiet (25 August 2011)
Taal ‏ : ‎ Nederlands
ISBN-10 ‏ : ‎ 9089241981
ISBN-13 ‏ : ‎ 978-9089241986

 

De laatste getuigen is een vijfdelige documentaire die in 1991 door Luckas Vander Taelen werd gemaakt in opdracht van VTM. Het is een tijdloos document dat ook 20 jaar later nog niets aan kracht heeft ingeboet. In de reeks zien we hoe de cineast met veertien Belgische overlevenden terugkeert naar de concentratiekampen waar ze tijdens de Tweede Wereldoorlog werden vastgehouden. Zeven van hen zijn joden en de zeven anderen werden door de nazi’s en hun handlangers opgepakt en gedeporteerd omwille van hun politieke overtuigingen en verzetsdaden.

Luckas Vander Taelen sprak uitvoerig met die laatste getuigen van de nazigruwel, eerst hier in België en daarna tijdens een reis naar de kampen waar ze tijdens de oorlog maanden of jaren hadden gevangen gezeten. Zo keerden ze terug naar Dachau, Ravensbrück, Natzweiler, Mauthausen, Buchenwald, Gross-Rosen, Bergen-Belsen, Auschwitz-Birkenau en andere plaatsen.

 

Ze getuigen over hun ervaringen, vanaf het ogenblik dat ze werden opgepakt, hun deportatie, aankomst en leven in de kampen, en later hun bevrijding en thuiskomst in België. Het resultaat is een van de meest treffende en indringende documenten over deze vreselijke periode in de geschiedenis in ons land.

Tijdens de opnames kwam er nog een vijftiende getuige bij: de jood Samuel Hejblum werd op 5 augustus 1942 naar het kamp van Auschwitz-Birkenau afgevoerd. Daar werkte hij gedurende twee weken bij een speciaal commando dat dienst deed in de eerste gaskamers. Hij moest onder meer de lijken naar de crematoria dragen. Later moest hij ook de goederenwagons waarmee de Joden uit alle delen van Europa in Auschwitz werden aangevoerd, leegmaken en hun schamele bezittingen sorteren. Het is een unieke getuigenis van een van de weinige overlevenden van een Sondercommando.

 

In 2004 oogstte Jens Franssen succes met zijn radioreeks De laatste getuigen met 30 interviews van gewone Vlamingen over de bezetting, later gepubliceerd als : De laatste getuigen. Vlamingen over hun Tweede Wereldoorlog.

 

In De laatste getuigen vertellen Vlamingen over hun unieke ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog: Belgische soldaten die in mei 1940 werden overrompeld door de Achttiendaagse Veldtocht, mannen en vrouwen die uit overtuiging kozen voor de collaboratie, of voor het verzet, joden die werden gedeporteerd naar vernietigingskampen, politieke gevangenen die werden opgesloten in Duitse concentratiekampen, burgers die werden gebombardeerd, landgenoten die hielpen bij de landing in Normandië en de bevrijding van België in 1944, landverraders die tijdens de repressie de rekening kregen gepresenteerd…Voor de oorlog waren zij gewone mensen.

 

 

Godvergeten

Aflevering 1: ​ Zwijgen is goud

In de eerste aflevering vertellen de slachtoffers hoe het misbruik begon en over de jarenlange fysieke en mentale gevolgen. Vaak werd het misbruik voorafgegaan door een ingrijpende gebeurtenis in hun leven, zoals het overlijden van een ouder. De getuigen beschrijven hoe geestelijken de zwakke en kwetsbare positie waarin ze verkeerden uitbuitten om hen te domineren, en later te misbruiken.

Ze vertellen over de schaamte, over het niet durven vertellen, over het sadisme en het mentale en fysieke misbruik, dat soms jarenlang duurde. Die vernederingen waren vaak zo pijnlijk dat ze de gevolgen ervan decennia later nog steeds met zich dragen.

 

Aflevering 2: ​ In de naam van de vader

In de tweede aflevering staan niet de slachtoffers, maar hun ouders en familieleden centraal. Welke signalen vingen zij op? Hoe gingen zij om met de wetenschap dat hun kind misbruikt werd door iemand die ze vertrouwden? Ze spreken over schuldgevoel, schaamte en misbegrepen signalen.

Sommigen van hen toonden de moed om de strijd aan te gaan met de kerkelijke hiërarchie, waar ze vaak niet zonder nog meer schade uitkwamen. Tegelijk voltrekt zich een maatschappelijke evolutie die onomkeerbaar is.

 

Aflevering 3: Operatie Kelk

24 juni 2010. Speurders houden huiszoekingen in het Aartsbisschoppelijk Paleis in het kader van een onderzoek naar mogelijke toedekking van misbruik van kinderen door priesters en paters. Omdat er toevallig een cameraploeg in de buurt is, wordt alles op film gezet.

De beelden gaan de wereld rond, in België barst de bom. Kort voordien had de neef van een hooggeplaatste Belgische bisschop een gesprek geregistreerd met zijn nonkel, die hem als kind dertien jaar lang had misbruikt, en kardinaal Danneels. De zogenaamde Danneels-tapes blijken een stok achter de deur om de kerk tot snelle actie aan te zetten.

 

Aflevering 4: Tot in de eeuwigheid

Operatie Kelk loopt af met een sisser, een juridisch gevolg in België lijkt onwaarschijnlijk. In een ultieme poging stellen enkele Belgische slachtoffers hun hoop op een aanklacht die ze eerder al tegen de paus in Rome indienden.

Ondanks de juridische tegenslagen, blijven veel slachtoffers strijdvaardig. Het is hun gevecht, want de erfenis van het misbruik weegt zwaar. Zolang de daders vrij rondlopen en het risico bestaat dat ze nieuwe slachtoffers maken, kunnen de overlevers hun verleden niet volledig verwerken.

Ten huize van …

Joos Florquin

 

Ten huize van … is een Vlaams praatprogramma dat in 1957 voor het eerst op TV1 (Eén) te zien was.

Presentator Joos Florquin bezocht elke aflevering een Bekende Vlaming of Bekende Nederlander en interviewde hem in zijn eigen woning. Hij installeerde zich drie dagen lang in het huis van de persoon in kwestie, terwijl zijn cameraploeg beeldopnames maakte. De meeste geïnterviewden waren afkomstig uit de politieke of culturele wereld. De eerste gast was Gerard Walschap. Daarna volgden er ruim 250.

In de loop der decennia interviewde Florquin een indrukwekkend aantal personen. De interviews werden achteraf neergeschreven, gebundeld en gepubliceerd in een reeks boeken. Toen Florquin in 1978 overleed werd het programma ook lange tijd stopgezet.

 

Pas in de jaren 90 verschenen er nieuwe afleveringen rond “Ten huize van”, ditmaal met Edward De Maesschalck als interviewer (34  afleveringen). Vanaf 2003 nam Frieda Van Wijck de presentatie over.

 

 

Naam Uitzending Boekdeel
Aafjes Bertus 1969 7
Alfrink Bernardus J. 1971 9
Aubroeck Karel 1958 2
Avermaete Roger 1962  
Baekelmans Lode † 1963 3
Baie Eugène † 1961 10
Baksteen Dirk † 1963 3
Baksteen Gerard † 1963 3
Baur Frank † 1960 16
Boon Constant 1977 17
Boon Louis-Paul (2) † 1971 8
Bosmans Phil 1978 15
Bovy Vina 1977 18
Brachin Pierre 1967 8
Broekx P. † 1965 16
Brugmans Henk 1962 18
Brulez Raymond † 1959 1
Burssens Amaat 1962  
Cardijn Jozef † 1962 3
Carmiggelt Simon (2) 1972 9
Caspeele Hendrik 1973  
Claes Ernest † 1958 1
Collaer Paul 1961  
Collin Fernand 1964 3
Contrijn Jef 1974  
Cool August 1968 7
Coppé Albert (2) 1973 10
Cornelis Hendrik 1971  
Cox Jan † 1976 17
Craeybeckx Lode † 1966 4
Daan Lea 1969  
Daisne Johan † 1972 10
Darciel Elsa 1975  
De Bock Eugène † 1962 16
De Boeck Felix 1958  
De Boeck Felix 1967 1
De Clerck Oscar † 1960  
Declerck Richard 1977 17
De Coen Jeanne † 1961  
De Cuyper Floris † 1959  
De Hartog Jan 1965 4
De Jong Marinus 1959 18
De Keyser Paul † 1961  
De Leebeeck Maria 1977  
Delwaide Leo † 1969 8
De Man Yvonne † 1965 4
De Mayer Aloïs † 1963  
Demedts André 1968 6
De Meester Johan 1965  
De Meester Louis 1969 16
De Meyer Willem 1964 14
De Muynck Gust 1965 4
Den Doolaard A. (2) 1971 9
Denys Willem (2) 1978 15
De Pillecyn Filip † 1959 1
De Raeymaeker Louis † 1966 17
De Ridder André † 1961 1
De Schryver August 1968 7
De Smedt Emiel J. 1977 15
De Smet Léon † 1961 2
De Spot Jan † 1977 16
De Sutter Ignace 1977 14
De Sutter Jules † 1967 15
De Troyer Prosper † 1958 1
De Vocht Lodewijk † 1958 13
De Vree Paul 1972 13
De Waele Fernand J.M. † 1966  
De Wit Gaspar † 1961  
Diels Herman 1968  
Diels Joris 1968 6
Dille Denijs (2) 1975 13
Dumon André † 1963  
Elaut Leon † 1965 4
Elsing Johan-Mark 1977 15
Elström Harry 1960  
Eyskens Gaston (2) 1974 11
Fayat Hendrik 1976 15
Gerlo Aloïs 1973 13
Gevers Marie † 1963 17
Geyl Pieter † 1961 2
Gheyselinck Roger † 1970  
Gijsen Marnix 1959 1
Gijsen Marnix 1974 12
Gilliams Maurice 1968 5
Goris René 1975 12
Grammens Flor 1972 9
Gronon Rose † 1969 6
Gunzburg Nico 1967 9
Haanstra Bert 1976 13
Haasse Hella (2) 1975 12
Haesaerts Paul † 1966 17
Hagedoorn Georgette (2) 1975 13
Helman Albert 1976 14
Herberigs Robert † 1960  
Herckenrath Antoon † 1974 12
Herreman Raymond † 1960 2
Heymans Corneel † 1963 3
Hoste Marcel A.J. † 1974 18
Hullebroeck Emiel † 1958 1
Indestege Luc † 1965 5
Jacquemyns Pol † 1967 16
Janssens Magda † 1971 10
Jespers Floris † 1959 5
Jespers Oscar † 1958 5
Jonckheere Karel 1968 5
Kimpe Reimond † 1964 3
Knuvelder Gerard 1974 14
Kuypers Julien † 1962 5
Lamberty Max † 1960 5
Lampo Hubert (2) 1973 10
Langui Emile † 1969 6
Lauwereys Modest † 1962  
Leemans Victor † 1967 7
Leys Fanny 1960 5
Liebaers Herman 1973  
Luns J.M.A.H. 1968 6
Maes Jef 1975 18
Magits Leo 1966 8
Malfait Hubert † 1968 16
Manteau Angèle 1967 5
Marceau Félicien 1976  
Major Louis 1967 7
Martens Adriaan † 1963 3
Martens Gaston † 1958 2
Masereel Frans † 1961 1
Minnaert Marcel † 1970 7
Minne Joris 1958  
Minne Joris 1967 1
Minne Richard † 1962 1
Moens Wies 1975 12
Mussche Achiel † 1961 2
Naessens Maurits 1961 6
Nees Staf † 1959 2
Opsomer Isidoor † 1957  
Paerels Willem † 1959  
Peeters Flor 1958 1
Peeters Karel C. † 1970 11
Pelemans Willem 1962 18
Philips Luc 1971 9
Picard Leo † 1963 17
Pieck Anton 1973 11
Poels Albert 1959 1
Pols André M. † 1964  
Poot Marcel 1972 17
Preud’homme Arm. 1970 8
Renard Raf 1977  
Rens Jef 1969 6
Roelants Maurice † 1959 2
Romein-Verschoor Annie † 1974 11
Ruyslinck Ward (2) 1975 12
Ryelandt Joseph † 1959 10
Sabbe Etienne † 1968  
Saverys Albert † 1958 1
Schillebeeckx Edward (2) 1976 13
Schmidt Annie M.G. (2) 1974 11
Schmook Ger 1963 18
Segers Paul W. 1966 17
Servaes Albert † 1966 3
Servranckx Victor † 1961 5
Seuphor Michel 1965 4
Slabbinck Rik 1971 10
Stynen Léon 1972 18
Stracke E.P. Desiderius † 1966 4
Struye Paul † 1971 8
Stuiveling Garmt (2) 1970 8
Suenens Leo 1970 8
Termote Albert † 1970  
Terruwe Anna A.A. 1972 10
Thiel Urbain † 1967  
Thuysbaert Prosper † 1962  
Tinbergen Jan 1976 13
Torfs Jos 1978  
Vaerten Jan † 1974 12
Van Acker Achiel † 1964 3
Van Aken Piet (2) 1978 15
Vanaudenhove Omer 1977 14
Vanbeselaere Walth. 1970 18
Van Cauwelaert Emiel 1976 17
Van Cauwelaert Frans † 1960 2
Vandekerckhove Michiel 1973 18
Van den Abeele Hugo † 1967  
Vandendriessche Ern. 1969  
Vandeputte Robert 1971 16
Van der Essen Leo † 1960  
(Van der Goes Hugo) 1968  
Vanderlick Armand 1969 7
Van der Meer Frits 1973 11
Van der Meer de Walcheren Pieter † 1966 4
Vandermeulen Lambertus † 1974 12
Van der Mueren Floris † 1960  
Van der Plaetse Antoon † 1968  
Vanderpoorten Herman 1978 15
Vandersteen Willy 1976 13
Van de Velde Anton 1964  
Van de Voorde Urbain † 1964 7
Van Duinkerken Anton † 1960 1
Van Eynde Jos 1975 14
Van Hemeldonck Em. † 1958 1
Van Hool Bernard † 1970  
Van Hulse Camil 1967  
Van Isacker Karel 1977 14
Van Istendael August 1975 16
Van Oorschot Geert (2) 1977  
Van Overstraeten Jozef 1966 5
Van Overstraeten War 1960 10
Van Oye Paul † 1965  
Van Reeth Flor † 1959 14
Vansina Dirk † 1965 4
Van Straaten Werenfried 1972 12
Van Vlaenderen Michel † 1964 3
Van Waeyenbergh Honoré † 1961 2
Van Werveke Hans † 1969 6
Van Wilderode Anton 1976 14
Vercammen Jan 1973 11
Veremans Renaat † 1959 2
(Verlooy Jan Baptist) 1973  
Victor René 1964 17
Vinck Joseph † 1970 18
Vranckx Alfons † 1973 16
Walschap Gerard 1957 1
Wasserman Ida † 1968 6
Westerlinck Albert 15
Wijnants Ernest † 1960  
Wildiers Max 1969 7
Yoors Eugène † 1959 1

Elke dag angst

Honderden getuigenissen

18.000 doden. Zoveel slachtoffers eisten de duizenden V1’s en V2’s die de Duitsers op België en Engeland lanceerden. Meer dan 8000 dodelijke slachtoffers in ons land. Daarboven kwamen de meer dan 20.000 gevangenen die in het onderaardse concentratiekamp Dora omkwamen, waar de V-wapens werden gefabriceerd. Elke dag angst, hun verhaal en dat van de getuigen die het wel overleefden vertellen.

 

Enkele jaren geleden begon Pieter Serriens zoektocht naar getuigenissen over de V-terreur op België. Hij luisterde naar honderden beklijvende verhalen over een leven in constante angst. Tijdens het schrijven kwamen daar nog tientallen getuigen bij: de kampgevangenen van Dora die na de oorlog de moed vonden om hun ervaringen neer te pennen, de geallieerde soldaten die zich de moeilijke tijd in het voor hen verre België herinneren en de Duitse daders die het taboe doorbraken en ook hun verhaal deelden. Vooral die laatsten waren voor Pieter Serrien belangrijk: ook de personen aan het woord laten die de V1’s en de V2’s lanceerden. Enkel zo kon hij een zo volledig mogelijk beeld schetsen van de V-terreur.

 

Antwerpen en Luik

In totaal vielen er naar schatting 9000 V’s op België. Het merendeel was gericht op Antwerpen of Luik, de twee steden die het grootste slachtoffer werden van de terreur. Beide steden krijgen een prominente plek in het boek. Ook andere getroffen gemeentes krijgen hun plaats. Zo vertellen getuigen over de tientallen ongelukken met neergehaalde V1’s, veroorzaakt door de luchtafweergordel rond Antwerpen (Antwerp X).

Zo was onze oorlog

Zo was onze oorlog
Getuigenissen over de Tweede Wereldoorlog in Belgie
Pieter Serrien
ISBN: 9789022330937
Manteau, 2014

 

 

Bijna 800 getuigen vertellen over hun persoonlijke ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit boek is het resultaat van een uniek scholenproject, dat een duizendtal jongeren op pad stuurde om de generatie van hun grootouders te interviewen over de oorlog in hun jeugd, zeventig jaar geleden. Deze indringende en intieme verhalen van gewone mensen in bijzonder ongewone omstandigheden laten niemand onberoerd. Pieter Serrien verweeft honderden verhalen meesterlijk tot een beklijvende geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, waarbij hij de getuigen zelf zo veel mogelijk aan het woord laat.

 

Sinds 2010 geeft Pieters jeugdproject Zo was onze oorlog jonge studenten de kans om getuigen van de Tweede Wereldoorlog te interviewen. Vijf jaar later deden bijna 1500 studenten mee. Dit gigantische archief van meer dan 1000 getuigenverhalen vormde de inspiratie voor Pieters derde boek Zo was onze oorlog (Manteau, 2014) over het dagelijks leven onder bezetting van 1939-1945.