Historicus Jan Blokker  geeft in Achter de laatste brug. Gevangen in het land tussen Arnhem en de Grebbelinie een indruk van het dagelijks leven in oorlogstijd. Niet de strijd om de Grebbelinie in mei 1940 of operatie Market Garden in september 1944 zijn het onderwerp van dit boek, maar de belevenissen van de Nederlandse burgers die ooggetuige waren van het militaire geweld in de Gelderse vallei en rond Arnhem en van hen die de gevolgen daarvan aan den lijve ondervonden. In wezen waren zij door het oorlogsgeweld gegijzeld. Oral history geeft betekenis aan de ervaringen van ‘gewone’ mensen’. Natuurlijk is het geheugen een problematische bron. Blokker tekent zeventig jaar na dato de herinneringen op van bejaarden die indertijd kinderen waren. Maar dat maakt de getuigenissen niet minder indringend. De herinneringen zijn tegelijkertijd gestold en nog altijd levend. Het vastleggen ervan voegt er een kwaliteit aan toe: de herinnering wordt onuitwisbaar.

Het Dorp: het idee van een toegankelijke wijk voor mensen met een beperking krijgt in meerdere landen navolging. Samen met twee promovendi gaan Baár en Van Trigt onderzoeken hoe deze verspreiding heeft plaatsgevonden. Daarnaast willen ze de lokale geschiedenis van de wijk bij Arnhem in kaart brengen, onder meer door met behulp van oral history de verhalen van bewoners op te tekenen. Ook moet het project eraan bijdragen het bedreigde archief en de aan verval onderhevige historische objecten van Het Dorp veilig te stellen.

Hoe kan het begrip handicap bijdragen aan een meer inclusieve geschiedenis? Het project gebruikt dit concept als de centrale analytische categorie voor de eerste uitgebreide historische studie van Het Dorp, een zelfbesturende, toegankelijke woongemeenschap voor mensen met ernstige lichamelijke beperkingen en chronische ziekten in de buurt van Arnhem, die in 1962 werd gestart door de grootste televisieactie in de Nederlandse geschiedenis.

Door gebruik te maken van de methodologieën van globale microgeschiedenis en participatieve herbestemming streeft het onderzoek vier belangrijke doelen na:

1. Het reconstrueert de (micro)geschiedenis van het Dorp en gebruikt het als een platform voor het behandelen van vraagstukken op het gebied van maatschappelijke uitsluiting en insluiting, toegankelijk wonen, rechten en verantwoordelijkheden van burgers en de veranderende rol van de verzorgingsstaat in de zorg voor kwetsbare groepen in Nederland en wereldwijd.
2. Het genereert nieuwe inzichten in de naoorlogse wereldgeschiedenis door de enorme en tot nu toe volledig miskende impact van het Dorp als model voor inclusieve instellingen in verschillende landen over de hele wereld te belichten en door de uitgebreide transnationale netwerken te reconstrueren die ideologische scheidslijnen overschreden.
3. Met de actieve deelname van de leden van de gemeenschap integreert het de veelzijdige maatschappelijke, culturele en architecturale erfenis van het Dorp in het domein van erfgoed- en geheugenstudies.
4. Het synthetiseert de verzamelde kennis op meta-niveau en initieert nieuwe theoretische en empirische wegen in de geschiedschrijving van handicaps die de Anglo-Amerikaanse perspectieven die momenteel het veld domineren, uitdagen en diversifiëren.

Artikel over Het Dorp

Op 19 april 2024 vond er een Huizinga bijeenkomst rondom de oral history methode in dit onderzoek plaats: ”Meeting RNW Oral History: Kracht of kwetsbaarheid? Oral history onderzoek naar Het Dorp als gehandicapte historicus”