De laatste jaren hebben archeologen aangetoond dat ze kunnen helpen om dominante erfgoedverhalen te deconstrueren en nieuwe verhalen te ontwikkelen die genuanceerder zijn en gevoeliger voor zowel vroegere als huidige belanghebbenden en subalterne gemeenschappen. In deze studie werd materiële cultuur van opgegraven tot slaaf gemaakte dorpen, menselijke resten van opgegraven tot slaaf gemaakte begraafplaatsen en mondelinge geschiedenissen uit interviews met deelnemers gebruikt om alternatieve verhalen te construeren over de levenswijze van tot slaaf gemaakte mensen op de Nederlands-Caribische eilanden Curaçao, Sint-Eustatius en Sint-Maarten/St Maarten. Het gebruik van kwalitatieve gegevens in een thematische analyse vergemakkelijkte een genuanceerd begrip van veel aspecten van het leven van tot slaaf gemaakten en maakte vergelijkingen mogelijk tussen de eilanden en tussen de verschillende datasets, evenals tussen het studiegebied en andere regio’s van het Caribisch gebied en Amerika in bredere zin. Op elk eiland bood het onderzoek een perspectief dat ontbrak in de bestaande literatuur: op Sint Maarten/St Maarten toonde het bewijsmateriaal aan dat de tot slaaf gemaakte mensen hier zeer complexe spirituele, culturele en gemeenschappelijke levenswijzen hadden die nauw verbonden waren met het eilandlandschap; op Sint Eustatius toonde het bewijsmateriaal aan dat de tot slaaf gemaakte mensen hoge niveaus van stress ervoeren ondanks perioden van economische en materiële rijkdom; en op Curaçao toonde het bewijsmateriaal aan dat de sociale structuren van de Atlantische slavernij tot ver in de 20e eeuw bleven bestaan. Over het geheel genomen laat het onderzoek zien dat verhalen die slavernij in de Nederlandse Cariben als ‘mild’ beschrijven veel van de fysieke en psychologische aspecten van slavernij, waarvoor ruimschoots bewijs bestaat, hebben verwaarloosd. Het nieuwe verhaal dat hier wordt gepresenteerd is daarom belangrijk voor ons begrip van de Nederlands-Caribische erfenis en structuren van moderne slavernij, de ontwikkeling van eilandidentiteiten en positieve sociale en politieke verandering.

Op 4 maart 2023 werd de afronding van het oral history project van de vrouwenbeweging op Bonaire gevierd. Dit project werd uitgevoerd door Liliane de Geus en Judith Brekelmans in 2021-2022 en werd begeleid door Prof. dr. Rose Mary Allen, leerstoel Cultuur, Gemeenschap en Geschiedenis aan de Universiteit van Curaçao.

Het project is onderdeel van de capaciteitsversterkende activiteiten van het door NWO gefinancierde project ‘Cultural Practices of Citizenship under Conditions of Fragmented Sovereignty: Gendered and Sexual Citizenship in Curaçao and Bonaire, 2017-2022 gecoördineerd door Dr. Sruti Bala , Associate professor Theaterwetenschappen, Universiteit van Amsterdam’.

In totaal zijn achtentwintig personen geïnterviewd. De eerste groep geïnterviewden bestond uit 14 personen die ouder waren dan 60 jaar, waarvan sommigen lid waren van de verschillende vrouwenorganisaties en de Stuurgroep, het overkoepelende vrouwenplatform. Sommige vrouwen in deze eerste groep waren niet direct betrokken bij een vrouwengroep, maar waren op zichzelf staande activistes en baanbrekers op het gebied van politiek, arbeidersbeweging, sociale zaken of cultuur en kunst. De tweede groep bestond uit vrouwen in de leeftijdscategorie 50-60 jaar, terwijl de derde groep bestond uit vrouwen tussen 20 en 49 jaar, over het algemeen young professionals genoemd. De jongste geïnterviewde vrouw was toen 29 jaar oud en de oudste 92 jaar.

Voorbereiding van een serie uitgebreide oral history interviews op Bonaire om de vrouwenbewegingen en participatie in de publieke sfeer te documenteren …. Rose Mary Allen met Jolanda Helmyer-Marsera

Dit boek verhaalt over de ontwikkeling van het onderwijs in Sint Maarten tussen 1954 en 2000, door de ervaringen van de hoofdpersonen aan te boren en hen een stem te geven in het vastleggen van hun eigen geschiedenis. Als zodanig geeft het een stem aan postkoloniale subjecten, die vaak worden overgeslagen of vergeten door de meeste traditionele historici, en daardoor stemloos worden gemaakt. Het werk is gebaseerd op zowel schriftelijke als mondelinge geschiedenis, waaronder interviews met belangrijke onderwijsmedewerkers, oud-leerlingen en ouders. Op deze manier wordt het algemene kader van het onderwijs op Sint Maarten beschreven binnen de juridische ruimte van het Koninkrijk der Nederlanden.

Het eerste deel van het boek behandelt de Nederlandse Antillen in het algemeen en Sint Maarten in het bijzonder, waarbij de effecten van de slavernij en de gevolgen ervan worden onderzocht. Zowel voor als na de herstructurering van het Koninkrijk der Nederlanden in 1954 werd het onderwijs voornamelijk vormgegeven door de verschillende religieuze denominaties op het eiland. Na verloop van tijd ontwikkelde het onderwijssysteem van Sint Maarten zich van een bijna onbestaande entiteit tot een goed gestructureerd systeem, dat sterk leek op het onderwijskader in Nederland, de voormalige koloniale overheerser.

Deel twee geeft de reacties weer van de respondenten op verschillende kwesties met betrekking tot het onderwijs in Sint Maarten. Het was pas nadat lokale Sint Maarten studenten leraren werden, dat onderwerpen over het eiland hun plaats vonden in het curriculum. Ook al kostte het wat tijd om Sint Maarten in het curriculum te integreren, de mensen hadden (en hebben nog steeds) niet het gevoel dat het onderwijs hen in de steek heeft gelaten. Pas nu beginnen ze zich af te vragen of en in hoeverre scholen in staat waren en zijn om jongeren positief te beïnvloeden. In het verleden geloofden ze dat onderwijs – hoe vreemd het curriculum ook was – hen daadwerkelijk hielp om een plek in de wereld te vinden.

Na bestudering van zowel geschreven als mondelinge bronnen concludeert het boek dat het wapen van Sint Maarten representatief is voor zijn bevindingen over onderwijs op dit eiland: Semper progrediens – “Altijd vooruitgaan”. Het onderwijs op Sint Maarten is vooruitgegaan zonder radicale breuken te vertonen.

Dr. Milton George is geboren in Suriname en heeft gewoond en gewerkt in Sint Maarten, Nederland, Londen, België en Oman. Zijn onderzoeksinteresses en publicaties omvatten onderwijs, religie, taalkunde en de sociologie van het Caribisch gebied. Daarnaast heeft hij ook verschillende vrijwilligersprojecten in India, Ethiopië en Egypte gecoördineerd en eraan deelgenomen.

Sociale geschiedenis van het 19e en 20e eeuwse St. Eustatius aan de hand van levensgeschiedenissen verteld door een aantal ‘Statianen’.

Dit 500 pagina’s tellende boek bevat mondelinge geschiedenissen van 28 Sabanen die in 1970 werden verzameld door een etnografisch team onder leiding van Julia Crane. Het bevat interviews van een diverse groep mensen van het eiland.

Het proefschrift van Julia G. Crane aan de Columbia University is een wetenschappelijke inspanning gewijd aan de mensen van Saba. Het schrijft Saba in de geschiedenisboeken.