Markante Gelderlanders
5 gedigitaliseerde interviews
Erfgoed Gelderland
Onderzocht wordt of en hoe de collectie gearchiveerd en openbaar gemaakt kan worden
Mien van der Meulen-Nulle
(Den Haag, 17 maart 1884 – Winterswijk, 8 januari 1982)
Louisa Wilhelmina (Mien) van der Meulen-Nulle was een Nederlandse docente kanttechniek en directrice van de Koninklijke Nederlandsche Kantwerkschool in Den Haag.
Nulle volgde nuttige handwerken aan de Industrieschool voor Meisjes in Den Haag. Via boeken kwam ze in aanraking met kant. Aanvullende lessen kreeg ze van Elisabeth Manhave, een voormalige leerlinge van de kantwerkschool in Sluis. In 1903 gaf zij les aan de Kantwerkschool, destijds gevestigd in Apeldoorn. Op 22-jarige leeftijd werd ze in 1906 directrice van de kantwerkschool toen die verhuisde naar Den Haag. Ze kreeg beschikking over een bijbehorend atelier. Het ontwerp van de wiegbekleding voor prinses Juliana in 1909 was van haar hand. Ter gelegenheid van een optocht in Leiden die de intocht van Frederik Hendrik in 1629 voorstelde, ontwierp ze in 1910 verschillende 17e-eeuws kant aan de hand van schilderijen. Het leverde diverse onderscheidingen op.
Louis Frequin
(Arnhem, 29 juli 1914 – Berg en Dal, 13 oktober 1998)
Interview op 11 augustus 1976 (bandje 1 ontbreekt – interview 28 april 1976)
Louis Hendrik Antonius (Louis) Frequin was een Nederlands journalist, auteur en verzetsstrijder. Louis Frequin was gehuwd en had acht kinderen, van wie Willibrord Frequin als oudste de bekendste is.
Louis Frequin was rooms-katholiek en sinds 1930 werkzaam in de journalistiek. Oud-hoofdredacteur van de Gelderlander en de Nieuwe Krant.
Herman Martinus Oldenhof
(Apeldoorn, 17 september 1899 – Ede, 11 april 1985)
Interviewer J.P. Gansenbrink, 21 juli 1977
Oldenhof was een Nederlands burgemeester. Hij was lid van de Anti-Revolutionaire Partij (ARP). Oldenhof was van 1929 tot 1936 burgemeester van de gemeenten Lopik, Jaarsveld en Willige Langerak. Vervolgens was hij van 1936 tot 1942 en van 1945 tot 1952 burgemeester van Kampen.
Oldenhof vertrok naar de gemeente Ede waar hij tot 1962 burgemeester was. Onder zijn bestuur groeide de gemeente van 47.656 naar 60.162 inwoners en werd er veel geïnvesteerd in nieuw onderwijs en infrastructuur. In 1962 werd hij gedeputeerde van de provincie Gelderland. Hij bleef wel in Ede wonen. Hier overleed hij in 1985 op 85-jarige leeftijd in bejaardenhuis De Klinkenberg.
Jan Taminiau
(1 april 1903 – 17 juli 1993)
Interviewer G. J. Mentink, 16 oktober 1975
Taminiau was directeur van de Gelderse fruitverwerkingsbedrijf Taminiau Elst Overbetuwe (TEO)
Jan Hendrik de Groot
(Alkmaar 13 maart 1901 – Zeist 1 december 1990)
Interviewer J.T. Gansenbrink, 10 November 1977
Jan H. de Groot was dichter, journalist te Arnhem.
In 1948 werd hij redacteur van Het Vrije Volk in Arnhem en vanaf 1950 tot aan zijn pensionering in 1966 was hij perschef van de AKU in Arnhem. Van 1950 tot 1962 was hij secretaris en penningmeester van de Nederlandse afdeling van de internationale auteursvereniging PEN.
Project:
In de loop van 2023 komen de verhalen beschikbaar via specials op Mijn Gelderland:
Leven met water en droogte speelt niet alleen tegenwoordig maar ook vroeger. Wat deed je als boer als de Slinge overstroomde? Hoe zorgde je als landgoed voor voldoende water in grachten en vijvers? Wat was de werking van een kopermolen? Hoe was het waterbeheer vroeger en nu?
Agrariërs, landgoedeigenaren, (gepensioneerde) medewerkers, dijkgraven, heemraden van waterschap, molenaars van watermolens en beekvrijwilligers vertelden hun verhaal.
Sinds 2016 hebben vrijwilligers uit de Oral History Werkgroep Gelderland levensverhalen vastgelegd over historisch waterbeheer, om het werk van de waterschappen (vroeger èn nu) zichtbaar te maken. Allerlei mensen zijn geïnterviewd: een eigenaar van een wasserij, vrijwilligers die beken en sprengen onderhouden, landgoedeigenaren, agrariërs, molenaars, mensen die dijkdoorbraken van dichtbij meemaakten. Hoe leefden zij met water?
Een bijzonder project omdat deze verhalen voor het eerst provinciebreed zijn vastgelegd.
Alle verhalen zijn te lezen via een maptour op de website van Landschapsbeheer Gelderland.
interviews:
mijngelderland.nl
Oud-militairen vertellen, soms voor het allereerst, over hun ervaringen rondom deze geheime haven aan de Rijn.
De Defensiehaven was onderdeel van de IJssellinie: een waterlinie uit de Koude Oorlog die het land moest beschermen tegen een mogelijke invasie van de Sovjet Unie. De IJssellinie en daarmee de Arnhemse haven waren tot het einde van de Koude Oorlog uiterst geheim. Verhalen over deze tijd zijn daarom heel schaars.