Het is een zeldzaamheid geworden: de stoere arbeiders die onlosmakelijk verbonden zijn met hun werkplek. In het boek “Sporen van Staal” krijgen ze ongecensureerd het woord. Deze oral history, samengesteld door de medewerkers van de Utrechtse buurttheatergroep Stut, werpt een licht op de ervaringen van de werknemers van de voormalige staalfabriek Demka in Utrecht. Het verhaal dat wordt verteld, gaat verder dan alleen de ontberingen; het schildert ook het diepe gevoel van toewijding dat deze werknemers voor hun bedrijf koesterden.

Van wat ooit het “levende kerkhof” was, zoals de voormalige werknemers liefdevol hun bedrijf noemden, blijft niet veel meer over dan overwoekerde funderingen en een straat die eindigt bij de desolate leegte. Alleen de straatnamen in het industrieterrein Lage Weide, ooit het epicentrum van de Utrechtse ijzer- en staalindustrie, dragen nog de geur van vervlogen tijden. Bij de sluiting van een van de laatste staalbedrijven in Utrecht belandden de arbeiders op de schroothoop van de arbeidsmarkt, uitgeput en aan de kant gezet.

Artikel in 030

Interviews met bewoners van Wijk C

In de komende jaren wordt een groot deel van het archief, met de steun van het Mondriaanfonds, gedigitaliseerd, beschreven en gepubliceerd op hetutrechtsarchief.nl en volksbuurtmuseum.nl. De collectie wordt in langdurige bruikleen gegeven aan Het Utrechts Archief, waar de originelen worden opgenomen in de depots. Daarnaast worden de stukken raadpleegbaar voor onderzoekers via de studiezaal.

_{Foto: Groepsportret van vijf bewoners uit Wijk C te Utrecht, die allen een bijnaam hebben, v.l.n.r.: Louis Bronius (‘De Sponzenduiker’), de heer Bontrop (‘De Kruk’), Jacobus Broekman (‘Kobus de Fots’), Johannes van den Oudenalder (‘Hannes de Kokkel’) en Piet A. Roomenburg (‘Piet de Brommert’). Circa 1930.
Bekijk het origineel}

beeldcollectie volksbuurtmuseum

Zestig sleutelspelers aan het woord over een van de grootste en meest ingewikkelde bouwprojecten in Utrecht. Het boek Twintig jaar bouwen aan het Stationsgebied Utrecht van Ed van Eeden geeft een opvallend inkijkje in de ontwikkeling van het Utrechtse stationsgebied. Van Corio tot de Jaarbeurs en architecten tot ambtenaren, iedereen komt voorbij. Het levert een aantal spraakmakende verhalen op.

In 2002 vond het eerste Utrechtse raadplegend referendum plaats over de toekomst van het Utrechtse Stationsgebied. Nog nooit was de Utrechtse bevolking zo direct betrokken geweest bij een onderwerp als toen. De gemeenteraad nam de uitslag over en daarna begon een taai proces van plannen maken en contracten sluiten. Ondertussen bleef de tijd niet stil staan. Wie nu in Utrecht komt, kijkt zijn ogen uit naar de totale make-over van het stadshart.

Operatie open hart. Twintig jaar bouwen aan het Stationsgebied Utrecht blikt terug op die tijd en onthult het dynamische beslistraject dat achter de veranderingen schuilging. Aan het woord komen bewoners, architecten, beleggers, politici, ambtenaren en zelfs een oud-bewoner van de vroegere junkentunnel onder Hoog Catharijne. Allemaal doen ze openhartig hun verhaal en lichten vanuit hun perspectief toe hoe het met het Stationsgebied is vergaan.